katherine mansfield

• "ah, hiçbir yer yok muydu saklanabileceği, istediği kadar kalabileceği, kimseyi rahatsız etmeden oturabileceği, kimsenin kendisi için endişe duymayacağı? şu koskocaman dünyada oturup -sonunda- doya doya ağlayabileceği tek bir yer yok muydu?
  
  parker ana olduğu yerde durdu, başını kaldırıp önce yukarıya, sonra aşağıya baktı. buz gibi esen dondurucu rüzgâr, mutfak önlüğünü havaya kaldırıp balon gibi şişirdi. yağmur yağmaya başlamıştı işte! hiçbir yer yoktu gidebileceği."
  
  "parker ana'nın yaşamı" adlı öyküsünden...