ali nesin'den şirince yıkımları için açık mektup

• bu da nişanyan'ın yıkımların durdurulmasından sonraki mektubudur:
  
  mücadele güzel şey. barış daha karmaşık. hikâyesini anlatmak kolay
  değil. üç günden beri bir türlü toparlayamadım.
  
  öncelikle kaymakam ve vali beylerle barışmamızı tavsiye ettiler. cuma
  günü ali nesin’le kaymakamı, dün valiyi makamlarında ziyaret ettik.
  herkes çok olgun davrandı. gözle görülür bir rahatlama oldu. hatta
  kaymakam beyle o kadar kaynaştık ki dün valilikte tekrar karşılaşınca
  eski bir dostu görmüş gibi sevindik.
  
  kuvvetle ihsas ettiler ki biz bir şeyleri yıkmadan çözüm zordur.
  anlaşılan hodri meydan kulesi fena kızdırmış; onun kavgası kolay
  bitmeyecek. “hodri meydan kulesi 12 yıllık mücadelemizin simgesi ve
  zafer tacıdır,” dedim. “ayrıca şirince'nin en güzel yapısıdır.
  dokunulması sözkonusu olamaz. ancak onun doğurduğu duyarlıkları bir
  biçimde yumuşatmak veya telafi etmek mümkünse elimden geleni yaparım.”
  kültür bakanlığına mı hibe etsek? adını mı değiştirsek? bilmiyorum.
  
  endişe etmeyin. şirince’yi savunmak için canla başla seferber olan
  insanlara karşı minnet borcum, yıkımı kerhen önledik şimdi taviz ver
  diyenlere olan borcumdan büyüktür. onları hayal kırıklığına uğratmayacağım.
  
  mevzuat çerçevesinde olabilecek makul çözüm belli. zaten ölü doğmuş olan
  imar planı düzeltilecek, köyde varolan tüm yapılar plana işlenecek.
  hepsi ruhsatlandırılacak. isterlerse onbeş günde olur biter. hatta
  onlarca yıllık hapis cezasının bir kısmı da düşer. bu kadar basit aslında.
  
  ama sonrası kolay değil. 27 yıldır köyü ölüme mahkûm eden bürokratik
  kafanın değişeceğine dair en ufak bir umudum yok. imar yetkisinin
  tamamını olmasa bile bir bölümünü köy konseyine aktarın, siz de rahat
  edin biz de edelim dedik. anında mevzuat duvarı örüldü önümüze. henüz
  orada bir çıkış yolu görünmüyor.
  
  oysa şu kavgadan bir güzellik çıkarmanın tek yolu bu. bürokratik tıkanma
  yerine, yerel inisiyatif öneriyoruz. katılımcı ve demokratik bir yerel
  yapı kurulsa, bütün memleket için bir umut ışığı olmaz mı?
  diyarbakır’dan edirne’ye kadar hepimizin temel mücadelesi bu değil mi?
  
  başarabilirsek belki “şirince yıkılmasın” yerine “şirinceler çoğalsın”
  diyeceğiz yarın öbür gün.
  
  biraz da şahsiyat
  
  bu vesileyle kendi kafamda bazı konuları netleştirme fırsatı buldum.
  
  bir kere anlaşıldı ki mal mülk bana iyi gelmiyor. orta yaştan sonra
  kavuştum, daha da alışamadım. bu yüzden köyde sahip olduğum her şeyi
  nesin vakfı’na bağışlamaya karar verdim. bugün yarın tapu işlemi biter.
  
  daha bir müddet buradaki beyliğim devam eder elbette. ama beni cezbeden
  şey otel işletmek değil ki. ev yapmak, köy kurmak, kule dikmek, taş
  oymak, tapınak tasarlamak, öyle şeyler. onları yapabilmek için de para,
  güç ve personel lazım, mecburen bir hengâmenin içine düşüyorsun. ama
  onları yapamayacaksam, “sevan efendi seni affettik ama bundan böyle
  memur zümresinin sözünden dışarı çıkmayacaksın, uslanacaksın, onların
  istediği gibi yapacaksın” diyeceklerse parayla pulla işim ne? oturur
  kitap yazarım, yahut piyano çalmayı öğrenirim. nerede olsa olur. selçuk
  cezaevinin nesi eksik?
  
  bir yandan çocuklarımın sağlığını da düşünüyorum. servet kazanmak zevkli
  iş ama servetin kendisi güzel değil, insanın ruhunu tembelleştirir. hele
  kendi alın terinle kazanmadığın servetin üzerine oturmak hiç iyi değil.
  çocuklarım iyi bir eğitim görsünler yeter. ondan sonra kendi
  beyliklerini mi kurarlar, berduş mu olurlar, kendi bilecekleri iş.
  
  teşekkür borcu nasil ödenir?
  
  şu krizde insanların gösterdiği özveri, itiraf edeyim, beni şaşırttı. on
  dakika içinde işi gücü bırakıp, memleketin öbür ucundan yola çıkanlar
  oldu. ak parti gençlik kollarından arayıp, gerekirse partiden istifa
  edip orada seninle mücadele edeceğiz diyenler oldu. abi sen hiç merak
  etme, benzin bidonu hazır, kendimizi yakarız diye desteklerini gösteren
  mardinli dostlarımız oldu. böyle şeylere ben alışık değilim, biraz ezildim.
  
  nereden, nasıl teşekkür etmeye başlayacağımı bilmiyorum. çam sakızı
  çoban armağanı şimdilik ufak bir şey olsun, daha anlamlı adımlara da
  sıra gelir elbet diye düşündüm. şuna karar verdim: bu olayda bize destek
  olan, moral veren herkese nişanyan evleri bundan böyle yarı yarıya
  indirimli olacak.
  
  facebook grubuna üye olanlara, mail ve telefonla bize şevk verenlere,
  basında ve internette yazı yazanlara, genç sivillere, mazlum-der
  üyelerine, ak parti gençlik kolları üyelerine, edp, dsip ve bdp
  üyelerine, taraf okurlarına (ama yöneticilerine değil), agos
  mensuplarına ve okurlarına, özgür üniversite mensuplarına ve şu anda
  aklıma gelmeyen tüm emsallerine bu otel ben yaşadığım müddetçe yüzde
  elli iskonto uygulayacak. “o günlerde ben senin yanında durmuştum”
  demeniz yeter. anlarız.
  
  direnmek için bilfiil kalkıp gelenlerin yeri ayrı. burası artık onların
  evidir. ne zaman gelseler soframız da, kapımız da onların emrindedir.
  
  sevan nişanyan