11 eylül 2010 türkiye sırbistan basketbol maçı

• türkiye için çoğu gitti azı kaldı bir mücadeledir.
  her şey bir yana, kovalayacağımız galibiyet tutkusu ve eforu, kalbini ülkemize vermiş tanjevic için o kadar önemli ki bunu pek bilen yok:
  
  yılmaz özdil'in '13'üncü dev adam' başlıklı yazısından alıntıdır:
  ''...
  bogdan tanjeviç mesala...
  ulusumuzu gururlandıran basketbol milli takımımızın başantrenörü.
  kolon kanseri.
  63 yaşında, geçen sene teşhis kondu, kemoterapi görüyor, sekiz seans görmesi gerekiyordu, 10 gün önce son seansı vardı, erteledi, “bu ülke bana güvendi, borcum var, bu ülke benim sorumluluğum, altı senedir çabalıyoruz, şimdi vazgeçmek, bırakıp gitmek olmazdı” diyor.
  doktoru almış onu karşısına, basketbol diliyle anlatmış, “dört faulle oynuyorsun, üstelik, sahadaki iki hakem de satın alınmış, seni oyundan atmak için fırsat kolluyor, beş faulle hayattan ihraç olman an meselesi, karar senin” demiş...
  bizi tercih etmiş. kendini ertelemiş.
  ilaçlar yüzünden bazen yürüyecek enerjisi bile olmuyor ama, “sadece basketbol değil bu” diyor, “türkiye için bayrak meselesi... şahsi konuları düşünecek vakit değil, gidemezdim.''
  eski yugoslavya’da, italya’da, fransa’da, türkiye’de şampiyon oldu, yugoslavya, italya, türkiye milli takımlarını çalıştırdı, italya’yı avrupa şampiyonu yaptı. 40 senelik antrenörlük hayatında, tek bir idmanı bile kaçırmadı.
  “basketbol benim terapim...
  gene yeneceğim” diyor.
  kansere kanser demiyor, “taktik mücadele” olarak görüyor. son kemoterapi ertelemesi hariç, tedavisine, gıdasına harfiyen uyuyor. maç bitmeden pes etmeyi olasılık olarak görmüyor. ve, “size bir sır vereyim” diyor...
  “türkiye, türk insanı mutlu oldukça, kendimi iyi hissediyorum.”
  umut hayatın kendisi.
  13’üncü dev adam o, yaşayan efsane...
  o bizim umudumuz, biz onun ilacı.''
  yılmaz özdil - hürriyet - 2 eylül 2010