sözlükçülerin en anarşik hikayeleri

• üniversitenin ilk yılları, tribünden tribüne koştugumuz, deplasman ayırt etmedigimiz, forumlarda hevesli hevesli organizasyonlar düzenledigimiz seneler. bir dönem, duvarlara spreyle beşiktaş sevgisini işlemek oldukça moda olmuştu. duvar yazıları capsleri havalarda uçuyordu. benim de çorbada tuzum olsun diyerek, bir gece bu işi yapmaya heveslendim.
  
  bir arkadaş ile sözleştik. o, spreyleri temin edecek, ben de en çok göze batabilecek bir duvar bulup yazıyı yapıştıracaktım. nasıl bir görev aşkıysa, gece 4'e kadar gözümü kırpmadım. buluştuk. hedef arayışındayken, cadde üzerindeki bir duvarda bulunan büyükçe bir "fenerbahçe" yazısı üzerinde oynama fikri oluştu birden benligimde. "heh bunun hemen altına da -kocanız beşiktaş- yazarsam şahane olur" diyerek işe koyuldum. "kocanız" kısmını sorunsuz tamamladım. bir yandan da caddede devriye atabilecek polislere karşı tetikte bekliyordum. tam beşiktaş kısmına geçmişken, takriben 100 metre ötedeki polis lojmanının nöbetçisini farkettik. adam belli ki kıllanmış, pis pis kesmeye başladı bizi. o an tutuldum, üç buçuk atmaya başlayan bünye spreyi sıkmama engel oluyordu. bekçi bir süre sonra götüm götüm bize dogru yaklaşmaya başlayınca, bu işin daha fazla devam edemeyecegine kanaat getirerek, topuklar göte çarpa çarpa olay mahalinden uzaklaştık.
  
  sonuç; duvar boyanana kadar, üstte "fenerbahçe", altında "kocanız p" ^** yazısı yaklaşık 1 ay orada sergilendi. vallahi çok anarşikti. hey gidi.