5 no'lu cezaevi

• izleyebildiğim için şanslı olduğum bir film. fakat bu gerçeklerin yaşandığı bir memlekette olduğum için de utanç içinde kalmama neden olmuş tokat gibi bir belgesel. okumakla görmek, hissetmek arasındaki farkı anladığınız an işte bu filmi izlediğiniz andır. o cezaevlerinde neler yaşandığını hangimiz bilmiyoruz ki? ama bunları yaşayan insanların oradaki günlerini anlatırken o anları tekrar tekrar yaşadığını görmek, o gözleri görmek, o hisleri duymak.
  şimdi tc'nin her şeyi ile ( özellikle de darbesiyle, askeriyle ) gurur duyan o çok vatansever kişiler çıksın da söylesin bakalım, bu topraklarda yapılmış bir film festivalinde en iyi belgesel film ödülünü alan bu filmde anlatılanları hangi şerefli duygularla açıklayacaklar? bir de almanyadaki nazi dönemi filmlerinde ağlamaz mısınız? en çok da bu ikiyüzlülük koyuyor galiba.