mustafa kemal atatürk

• tanım: bu ülkenin kurucusu, bu ülkedeki ve sözlükteki beyni örümcek ağı bağlamış bir güruhu saymazsak bütün dünyanın takdir ettiği büyük asker, devlet adamı... atam...
  
  tuhaf bir durum, ama, bir ülkenin basılan kağıt ve/veya madeni paralarında dünya genelinde dikkat ettiyseniz hep o ülkenin kurucularının resmi konur... daha da garip olanı ise, o ülke halkının kurucularına olan minnetini göstermek amacı ile adını caddelere, sokaklara, meydanlara vermeleridir.
  
  gelelim buradaki hastalıklı zihinlere :
  
  * bu hastalıklı kişilere göre bu ülke insanı ülkeyi kurtaran atalarından korktukları için ismini meydanlara caddelere vermişlerdir...
  * yine aynı hastalıklı düşünceye göre halk bu ülkeyi kuran düşmanları kovalayan adamdan o kadar korkmuştur ki isimleri caddelere meydanlara vermek onların korkusunu geçirmemiş, "aman bize bir şey yapmasın, kafamızı kestirmesin" diye paraların üzerinde onun resmini görmeye de razı olmuşlardır...
  * zaten bu adam ülkeyi kurtardıktan ve bir sürü devrimler yapıp ülkenin kalkınması geri kalmışlıktan kurtulabilmesi için uğraşırken bir yandan da feci bir megalomanlığa saplanıp "her tarafta" kendi adını, resimlerini, heykellerini ve vecizelerini görmek (!!!) istenmiştir... (bak şimdi aklıma geldi, o zaman neden bu adam türkiye imparatorluğu kurmaya kalkmadı elinde güç varken? )
  * zaten bu adam alkol kulanıp sigara içip mübarek kur'an harflerini bir kenara bırakmış, yeni alfabeye geçmiş, hilafeti kaldırıp laikliği de ilan etmiştir ki, bu da dinsiz olduğu anlamına gelir bu hastalıklı zihinlerde...
  (bu arada hilafet deyince, son halife arap ülkelerine cihad çağrısı yaptığında, çağrısı sonucu tüm arap ülkeleri ingilizlerin yanında osmanlı'ya karşı savaşa girmemiş miydi?)
  
  yani benim anladığım, bu hastalıklı zihinler bütün itikatlarını korku üzerine kurdukları için onlara göre en büyük yaptırım gücü korkudur...
  bütün bunlar korkunun sebebidir... asla sevgi yüzünden olamaz... yani bir halk ülkeyi düşman işgalinden kurtaran ve baştan , en baştan oluşturan birisinden sadece korkabilir, ona sevgi duyamaz...
  bu insanlar akşamları evlerine gittiklerinde çocukları onları sevgi ile kucaklayamazlar.. sevgi onlara göre zayıflıktır ve tek yaptırım korkudur...
  
  bu yüzden bu insanlar hastalıklı zihinlere sahiptir diyorum... iyi ve güzel olan her şeye saldıracaklardır...
  bir gün birileri bu adamların hastalıklı seslerini kesene kadar....