aeternitas

• "quid es, domine, quid es, quid te intelliget cor meum? certe uita es, sapientia es, ueritas es, bonitas es, beatitudo es, aeternitas es, et omne uerum bonum es. multa sunt haec, non potest angustus intellectus meus tot uno simul intuitu uidere, ut omnibus simul delectetur. quomodo ergo, domine, es omnia haec? an sunt partes tui, aut potius unumquodque horum est totum quod es? ... nullae igitur partes sunt in te, domine, nec es plura sed sic es unum quiddam et idem tibi ipsi, ut in nullo tibi ipsi sis dissimilis; immo tu es ipsa unites, nullo intellectu diuisibilis. ergo uita et sapientia et reliqua non sunt partes tui sed omnia sunt unum, et unumquodque horum /115/ est totum quod es, et quod sunt reliqua omnia. quoniam ergo nec tu haloes partes nec tua aeternitas quae tu es: nusquam et numquam est pars tua aut aeternitatis tuae sed ubique totus es, et aeternitas tua tota est semper."
  aziz anselmus, proslogion 18
  (s. anselmi cantuariensis archepiscopi opera omnia vol.1, ed. f. s. schmitt, edinburgh 1946, pp.93-122.: http://individual.utoronto.ca/…nselm/proslogion.txt)
  
  "nesin, tanrım, nesin; yüreğim seni nasıl anlayacak? kuşkusuz yaşamsın, bilgeliksin, hakikatsin, iyiliksin, mutluluksun, sonsuzluksun; kuşkusuz iyi ne varsa hepsi sensin! benim şu dar aklım, bunca şeyi tefekkürle bir bütün içinde göremez ki, hepsinden kıvanç duyarken. o halde tanrım, o halde nasıl bunların hepsi birden sensin? hepsi senin parçan mı yoksa; yoksa sen onların hepsinin oluşturduğu bir bütün müsün?... tanrım, sende tek tek parçalar yok; sen birçok değilsin, hepsi sende bir ve tek, sen birsin. hiçbirinden kopuk değilsin. zihinle ayırt edilemeyecek ölçüde bizzat bütünlüğün kendisisin. o halde yaşam, bilgelik ve diğer şeylerin hiçbiri senin parçan değil, aksine hepsi bir; onların hepsi tümüyle sensin! o halde sen ne parçalarınsın ne de sonsuzluğun kendisi. hiçbir yerde, hiçbir surette yok parçan; sonsuzluğun her yerde bir;sonsuzluğun her daim bir bütün."