kar şiiri

• ahmet muhip dranas'ın kar şiiri, zirvedir. gerçi üstteki bir entry de var ama ne demiş eskiler
  
  et' tekrar-u ahsen
  velevkâne yüzseksen
  (güzel bir şeyi yüzseksen kere tekrarlasan da güzeldir.)
  
  buyursunlar, bir tadımlık, lezzetli mi lezzetli bir türkçe;
  
  kardır yağan üstümüze geceden,
  yağmurlu, karanllık bir düşünceden,
  ormanın uğultusuyla birlikte
  ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
  kar yağıyor üstümüze inceden
  
  sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
  unutulmuş güzel şarkılar için
  bu kar gecesinde uzaktan, yoldan
  rüzgâr gibi tâ eski anadolu’dan
  sesin nerde kaldı? kar içindesin!
  
  ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
  uyandırmayın beni uyanamam.
  kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
  allah aşkına, gök, deniz aşkına
  yağsın kar üstümüze buram buram
  
  buğulandıkça yüzü her aynanın
  beyaz dokusunda bu saf rüyanın
  göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
  sırf unutmak için, unutmak ey kış!
  büyük yalnızlığını dünyanın.