yapma demiyorum hobi olarak yine yap

• etrafımızda pek sanatçı göremememize neden olan ana baba cümlesi.
  gençleri mutsuz eden, açık açık ya da yavaşçana sinsice beynimize gönderilen mesaj.
  
  "bıdı bıdı da şu bu... (hobi olarak kalması istenen şeyin dezavantajı olarak görülenler sayılır da sayılır, ki bu genelde işin ekonomik yönüyle ilgilidir.)
  "ha, ama yine de karar senin tabii ki. hayat senin hayatın çocuum"
  
  yani "yaşa, karnını doyur, barın. ama mutsuz ol"
  
  ayrıca sanat eğitimi bu ailelerce nedense z planı olarak görülür hep. "öss den bi şey çıkmadı, e bari şu yetenek sınavlarına giriversin. hiç yoktan iyidir." mantığında olanlar kadar, bu kadar anlayışlı(!) olmayanlar da vardır. bu ikinci grup ailelerin çocukları şöyle ele avuca gelir (ailelerini tatmin edecek) bir meslek edinmek uğruna sonsuza dek öss ye girecekler belki de, kim bilir.
  
  ne istediğinin gayet farkında olan ve de mutlu olmak, sevdiği işi yapmak uğruna hayatının geri kalan yönlerinin standartlarından feragat edecek kadar cesur olanlar ise.. ah ne özgürdür onlar.
  
  bakarsınız onlara ve teknik değil önemli olan, kendini yaptığın şeye ne kadar yakıştırdığındır dersin.