hrant dink

• hrant dink öldü.
  öldürüldüğünü bakkaldan sigara alırken, televizyondan öğrendim. ve işte o an, her sevilenin ölümünde yaşanılan o şok, o çaresizlik, o zamanı geriye alma isteği... kim bilir belki günün birinde karşılaşıp, ona kendisiyle aynı hayalleri, aynı düşünceleri paylaştığımı söyleyecektim, elini sıkacaktım.
  meğer herkes de bunu istiyormuş! ne kadar da çok seviyormuş hrant'ı! her yazar, her kanal... herkes ne kadar demokratmış, hepsi ne korkusuz özgürlük savaşçılarıymış! mahkeme kapılarında linçin kıyısından dönerken, tehdit edildiğini söylerken, kerinçsiz tayfası tarafından her türlü bedel uğruna acımasızca günah keçisi, vatan haini ilan edilirken neredeydi herkes? neredeydi vicdan, düşünce özgürlüğü?
  
  "koruma tutulmalıydı" , "türkleri de çok severdi" diye manşetler atmak kimsenin alnındaki lekeleri silmeyecek. isminin altında düne kadar "türkiye türklerindir" yazan gazetler istedikleri kadar ateş püskürsünler yarın milliyetçiliğe, gerçekler değişmeyecek. farklı söylemlere tahammülsüzlük, üslupsuzluk, türk imgesi yaratımlarıyla başı dönmüşlük bitmeyecek. bugün, hrant'ı türk sevgisiyle, güya kendisini türk gibi hissetmesiyle, tabutunun türk bayrağına sarılması önerileriyle anmak; acı ölümünün bir umut yaratabileceği değişimin de üzerini örtmek değil midir? artık türk'ten, ermeni'den bahsetmeye; bölmeye, ayrıştırmaya, ötekileştirmeye kılıç savrulması gerekirken, hala aynı tın tın söylemler bizi nereye götürür?
  o güzel kafamızdaki türk imgesinin toprağını eşelediğimizde ne çıkıyor biliyor musunuz? dışlama. saldırı. cinayet!
  nazım hikmet çıkıyor. uğur mumcu çıkıyor, erdal eren, turan dursun, ahmet taner kışlalı, hrant dink çıkıyor. kimi yabancılaştırılmış, anlaşılmamış, kimi kovulmuş, kimine tahammül edilememiş, kimi katledilmiş... hepsinin hayaleti, o at sırtında koşturan yiğit, o çılgın türk'ü kovalıyor. ve bu lanetli sicil; işlenen her cinayetin unutulması, özgürlüğe karşı işlenen her suçun o balık hafızamızdan çıkıp gitmesi gibi öyle kolay ve sinsice yok olmayacak. bu ülkenin insanları; atalarının soyu sopu, dini, ya da mezhebinden önce, "insan" olduklarını fark etmediği sürece, her ayıbımızın artık üstümüze başımıza, her yerimize bulaşmış kanı; gözü açık ölüme terk ettiklerimizin uykumuza çöken kabusu silinmeyecek!
  silinmesin. çünkü hrant dink de öldü.