the automatic

• she wants revenge, editors gibi gruplar joy division havasını günümüze taşırken interpol’un popülaritesinden faydalanıyordu. the automatic ise franz ferdinand ve onun sayesinde popülaritesini katlayan kaiser chiefs, the futureheads, maximo park gibileri takip ediyor. ama not accepted anywhere ile görüyoruz ki, ortaya çıkan sonuç gayet başarılı. evet, benzeri onlarca şey dinlediniz ama bu adamlar yine de güzel şarkı yazmayı çok iyi biliyor. örneğin yılın en güzel şarkılarından biri recover'ı kaçırmamak gerek. ilk single olarak çıkmış olmasına rağmen beklenen tepkiyi alamadı. ardından piyasaya sürülen ikili monster ve raoul ise albümün genel atmosferini anlamak için çok yerinde tercihler. albümün açılış şarkısı that’s what she said'den (fazla ff hissi veren bir şarkı kendisi), bitiş şarkısı rats'a kadar yerinize oturmak istemeyeceksin. tabi eğer bu dalgadan sıkıldıysanız, kesinlikle denemeyin. ama yakalayıcı melodilerle, hiç yavaşlamayan gitarlarla hala eğleniyorsanız, bir süre daha iyisini bulamayabilirsiniz.