behçet aysan

• psikiyatri eğitimi almıs, 1993 yılında sivasta yobazlar tarafından yakılarak öldürülen sair. siir kitapları, karsı gece, sesler ve küller, eylül, deniz feneri
  bircok siiri, basta ezginin günlügü olmak üzere, bircok grup tarafından bestelenmistir.
• "sen bu şiiri okurken
  ben belki başka bir şehirde
  ölürüm."
  
  dedin ve bu şiiri her okumamızda durduk durmak zorunda kaldık..
  
  dostları, sivas'ta yakılan ankaralı şair behçet
  aysan'ın kapısında unutulmuş bir not bulurlar:
  “yarım saat içinde geliyorum. bekleyin.”
  
  dedin bu kez yanıldın dostum ama biz bu notuda okuyunca sustuk, baktık birbirimize sarılabilmek için, sonra yine gözlerimizi kaçırdık utancımızdan. neden bilmiyorum ama hala ben utanıyorum onlar yandığı için. "katiller" falan demek yetmiyor, öfkelenmek yetmiyor, 1993'de ki inanılmaz haberlerin birçoğunda "2000'e yedi kala böyle görüntüler sayın seyirciler" derdi televizyonlarda, ama biz seyrettik sizin yanmanızı, öylece yanmanızı.
• bir eflatun ölüm olen sair.
  
  yakildiginda 44 yasindaydi.
  
  kırgınım, saçılmış
  bir nar gibiyim
  
  sessiz akan bir ırmağım
  geceden
  git dersen giderim
  kal dersen kalırım
  
  git
  dersen
  kuşlar da dönmez, güz kuşları
  yanıma kiraz hevenkleri alırım
  
  ve seninle yaşadığım
  o iyi günleri,
  kötü
  günleri bırakırım.
  
  aynı gökyüzü aynı keder
  değişen bir şey yok ki
  gidip
  yağmurlara durayım.
  
  söylenmemiş sahipsiz
  bir şarkıyım
  
  belki
  sararmış
  eski resimlerde kalırım
  
  belki esmer bir çocuğun dilinde.
  
  bütün derinlikler sığ
  sözcüklerin hepsi iğreti
  
  değişen bir şey yok hiç
  ölüm hariç.
  
  aynı gökyüzü aynı keder.
  
  behçet aysan
• "yok başka bir cehennem yaşıyorsunuz işte" deyip bizi bu yangın yerinde koyup giden şair.
• onu vurdular, gözümle gördüm onu
  ak bir zambaga binmis gidiyordu
  gidiyordu
  
  zambak dur, sana da bulasti kan.
  
  bir damla gözyasindan
  dogurmustu anasi onu
  
  bir avuç sevinçle
  büyüttü
  
  bir avuç hüzünle
  nice zorluklar
  nice ayriliklar
  ve saçlarina beyazlar
  düsürerek.
  
  onsekizindeydi
  bir sevgilisi vardi
  
  ayni mahalleden
  eyüpten
  
  henüz öpememisti bile
  
  konfeksiyonda
  çalisirdi.
  onu vurdular
  gözümle gördüm onu
  
  bir güvercin havalandi.
  
  eyüpte, o basma
  perdeli evde
  kurudu saksidaki sardunya
  
  birdenbire
  
  çatladi
  bir fotografin cami
  
  tel çerçeveli
  
  düstü
  radyonun üzerinden
  
  yere.
  
  dagildi kitaplari
  
  dagildi siirler
  ve roma hukuku
  
  güvercin
  konamadi.
  
  onu vurdular, gözümle gördüm onu
  ak bir zambaga binmis
  gidiyordu
  
  zambak dur, sana da bulasti kan.
  
  -kanli zambak-
• dışarda kar
  
  kar yağıyor dışarda
  sokak lambasına düşüyor
  ve serçeler
  üşüyor
  
  kenarları hafifçe yanmış
  sayfalarına kan
  sıçramış
  bir kitapta
  nazım hikmet
  okuyorum.
  
  dışarda kar yağıyor
  ve dağ lokantasına
  gidiyor
  zengin
  kasabalılar.
  
  kar yağıyor dışarda
  mektubun yeni gelmiş
  istanbul
  kokuyor.
  
  dışarda kar yağıyor
  seni seviyorum.
• ne söylenecek bir türkü ne yazılacak bir roman olan yaşanmış bütün hayatları bilmek isteyen bir ozan. ama yarın diye bir şey olduğunu da bilen.
  
  onun şiirleri sevgilisinedir, yanık otlar gibi kavrulmuş, esmer ve yoksul. ayın altında çam dalına asılan, devrilmiş kağnı gibi yolda kalan, ellerine bulaşmıs kara incirin sütü, yorgun bir hallacın attığı yünler gibi dokunaklı ve yıllar yılı döne döne aynı kitabı okuyan halkına, ayaklarında yırtık lastikler, çantalarında göçlerin tarihi ve yoksulluğun coğrafyasını taşıyan çocuklarına.
  
  şimdilerde kenarları hafifçe yanmış bir kitapta nazım hikmet okuyordur, ve kesinlikle saçılmış bir nar gibi kırgın.
  
  böylesi naif bir ozana hissettiğim gibi bir entry düzemedim ya, o demişti zaten.
  
  bütün derinlikler sığ
  sözcüklerin hepsi iğreti
• "...
  kimse temizim demesin, kimse
  bütün bir ülke odun taşıdı behçet'in yangınına...
  onlar, secdesi küf kıblesi korku olanlar
  onlar birgün ölüm menevişlenince içlerinde
  tütmez mi kirpiklerinde "dumanı lekesiz biri?" ^*
• "(...)
  
  gece de
  homurtuyla
  kederli bir tren
  gibi geçer,
  benimse
  çiğnenmiş zakkum
  yüklenmiş yorgun
  kalbimden
  aşk da
  acı da
  her şey ama her şey geçer
  kör
  bir güvercinin
  türküsü
  bile.
  
  tortusu kalır.
  
  (...)"
• "tuvalet kağıdına bile yazılmayacak şiir" yazdığı benzetmesiyle sivas katliamında yanan bedeni bir kez daha alev almış olan şair..
  çamur atayım da kime denk gelirse gelsin diyenlerin hedefi olduğu için canım yanıyor..
  
  (bkz: sesler ve küller)
  (bkz: tuvalet kağıdına bile yazılmayacak şiir)