hesabın var mı? giriş yap

  • şu son 1 aydır akşamları eve dönerkene önünden geçtiğimden gündüze oranla daha fazla gözüme çarpan mekan.
    kömürde kokoreç yapıyorlar. nicedir sulanıyordum yeycem bi akşam diye, na bu akşama kısmetmiş kendileriyle tanışmak.
    ufak bi dükkan, kokoreçi dışarda yapıyolar, tezgahsı büyük baya...
    içerde zibilyon tane ünlü hedenin fotosu var.
    neysem evvel çengelköy çınaraltı aile çay bahçesinde renkli boğaz köprüsüne ve sissiz güzel boğaz görüşüne nazır us file agamla bayaa bi çay içtik.
    sonra şeytan dürttü beni yürü dedim yarımşar çakalım cila...
    ulan çayın üstüne ne cilası diceksiniz...
    o da öle dedi zate, ama dünden razıymış iç öyle ık mık yapmadı. taam adaj dedi geldi kuzu kuzu...
    dayımlar pişirdi güzelce bizim yarımları verdiler, ilk dişi attığımda hissettiğim klasik kokoreç tadının azcık daha üstündeydi, o da kömür ateşinin etkisinden mütevellittir kesin.
    neysem yarımları kayazem yapmadan evvel 2şerden de midye dolma yuvarlayalım o da kokoreçin cilası olsun dedik ama dolmalar tırt çıktı biyenmedik pek.
    nerde karaköy iskelesinin ordaki abinin midye dolmaları dedim içimden...
    sözün özü güzel mekan, anadolu yakasındaysanız, evde sıkıldıysanız, gidin bi çay için çınaraltında sora gelin kokoreç yapın yarımşar eve mutlu mesut gidin yani...

  • murphy kanunları uyarınca, doğru insan tam da beklenmeyen anda çıkar aslında karşımıza.
    her kalabalık kutlamaya, üzerimize en kibar elbiseler, en içten gülücükler alıp gideriz.
    herkesin alnında ne yazar okumaya çalışırız, gel gör ki doğru insan, kafada takke, ayakta sabo terlik ve dizleri çıkmış bir eşofmanla bakkala indiğimizde düşen parayı yetiştirmek için arkamızdan koşan insandır.
    ya da otobüste cep telefonunu açık unuttuğumuz için tüm yolculardan azar işitirken, -ikarus otobüste ne abs' si- diyerek bizi kollayandır.

    doğru insanı ararken girilen şekil şemal, bizi onun için doğru olmaktan çıkarır aslında. en doğru en doğal olandır. bunu unutur, o bizi yüzlerce metreden seçsin diye şatafata boğarız kendimizi.yüksek sesle konuşuruz o ne kadar esprili olduğumuzu anlasın uzaklardan diye, pembe, morlara boğarız kendimizi elalem çok yakışıyor dedi diye, sosyal görünmek için bir merhabamız olan herkesi öperiz yol ortası rastlantılarında.

    bu sebeple bekleyiş kaybettirir aslında ha keza arayış da. çünkü gerçek, yağmuru seyrederken yalnızlığa ağlamaktır.
    doğru insan bu anı içten içe bilen ve bu anı silmek için emek verendir.
    oysa göremeyiz. çünkü yaptığımız şatafatın benzerini bekleriz ilk etapta.

    karizmatik bir merhaba bekleriz belki de o her bayram mesaj atanımızdır. 15 yıldır doğum günümüzü unutmayan ve sadece dost gördüğümüzdür.
    belki okulda sınav dönemi bize de fotokopi çektirendir.

    doğru insan biz teklif etmeden ders çalıştıran, hava soğuduğunda ceketini verendir.
    doğru insan yalındır, doğaldır. bunu bilmek bekleme süresini kısaltır.
    aramak ya da beklemek değil aslolan görebilmektir.

    herkes için doğru insan vardır, önemli olan omzunuza bırakılan ceketteki sıcaklığı hissedebilmektir.

  • masaya vurçak tabii napçak.

    deutsche welle foncusu nevşin yine açmış ağzını. suriyeliler suriye'ye gidecek nevşin, almanya'ya değil. bu kadar heyecan yapma.

  • is cikis saati zincirlikuyu'dan metrobuse binmeye calismamis kisilerin nankorluk yapiyosunuz dedigi hede.

    lan erkek halimle uc cocuk dogurdum metrobus sayesinde. devlet de yardim etmiyor. cocuklarin babalarini bile tanimiyorum amk.

  • facebook'da, foursquare'de* yapılan süper bir olay.
    altında da şu tarz yorumlar görülür genelde:
    -ayy noldu hayırdır inş? geçmiş olsun..
    -sağol cnm ya önemli bir şey değil, anlatırım sonra..