• toni negri'nin son çalışmalarında savrulduğu pozisyonları dışarıda bırakırsak tarihsel materyalist gelenek içerisinde sayıp bağrımıza basabileceğimiz bir kuramsal-politik hareket.

    yine de eleştirel olmak gerek.

    operaismo'nun en belirgin vurgusu, emek-sermaye ilişkisinde aktif tarafın emek olduğunun altını çizmesidir. yani emek aktif sermaye reaktiftir; emeğin eylemlerine, kat ettiği ilerlemeye sermaye yanıt ve tepki verir.

    operaismo geleneğinden gelen yazarların daha ileri tarihli çalışmalarında ise buna tamamen zıt başka bir eğilim görüyoruz. işçi sınıfının mücadelesini üretim sürecinde yaşanan değişmelere indirgeme eğilimi. yani hem işçilerin muazzam potansiyelinin altını çizen hem de mücadele biçimlerinin üretim sürecinden türeten. garip bir kuramsal-politik pozisyon.

    otonomist marksizm'in bugün geldiği nokta, bu çelişkiyi ikinci eğilim lehine çözme olarak tezahür ediyor. yani işçi sınıfının potansiyeline ve birincilliğine yapılan vurgunun ortadan kalkıp, toplumsal mücadeleye indirgemeci bir yaklaşım. en çarpıcı haliyle multitude da görülebilir.
  • (bkz: uvriyerizm)
  • bir de şimdi postu çıkmış bunun. ah italyanlar, yediniz bitirdiniz hayatımı.

    (bkz: post operaismo)
hesabın var mı? giriş yap