kendi feyline

• kendi kendine^**, kendi aklınca, başka kimseyi umursamayarak veya kakışmadan, yarışmayarak, kendi halinde (kendi haline), kendince. insan "kendi feyline" ya iş yapar, işi değişik bir yoldan yapar; ya oyalanır, mızmızlanmaz, zaman geçirmeyi bilir. anlamında kullanışa göre kimseye karışmamak öne çıkabilir; kimseyi karıştırmamak, danışmamak öne çıkabilir.
  
  bu kalıp sözce'ye göre bolu ve niğde'de biliniyor, ben de fethiye'den anımsıyorum. datça'da var, antalya'da kesin biliniyordur, keskin konur kasabası sözlüğünde de var. kökteki feyl arapça gibi, akla feylesofu da getiriyor, ve doğru tahmin ettiniz; akıl, düşünce demekmiş.