yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek

• kara bulutlar çöker bazen maviliklere, sığmaz olursun ufka. köhnemiş teknen ıssızlığın ortasında savrulur dalgalar boyu. ay'ın ölgün ışığında sarılırsın söylenmiş sözlere. dizeler umudu haykırır, denizin terine bulanmış kitaplar bitmeyen pınarın. bırak, imgelemler işlesin ruhuna, tomurcukların müjdelediği bahar kıyıya yol alsın. yıldızlar gösterir yolu, şiirler aşkın çağrısı.
  bu bahar olmasa da belki bir gün, aşkı hatırlayacak insanoğlu, dinecek fırtına.
  sen gülüşünü hazırla.
  
  "şiirler doğacak kıvamda yine
  duygular yeniden yağacak kıvamda.
  ve yürek,
  imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
  ey herşey bitti diyenler
  korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
  ne kırlarda direnen çiçekler
  ne kentlerde devleşen öfkeler
  henüz elveda demediler.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!"
  adnan yücel
  
  yaşar kemal'i sonsuzluğa uğurlarken haydar ertem'in yorumuyla.
• bu belgesele sansür uygulayan korkak, sünepe, kancık akp'li zihniyetin son atımları. elinizden geleni ardınıza koymayın. nihayetinde hiç bir şey olmasa bile ölüp gideceksiniz, umarım o canınız kolay çıkmaz. olan sizinle aynı kuşakta yaşayan bizlere olsa da, gelecek nesil din bezirganlarının geçmişte bizlere yaptığı bu ölçüsüz fahişelikleri görüp ona göre gardlarını alacak, hoşgörülü davranmayacaklar. bu tip hırsız, yalancı, görgüsüzleri ülkeden uzak tutacaklardır.
  
  tek umudumuzun "ummak" kalması ne acı.
• genel olarak bir "inanç"a dair inancım yok ancak bu şarkıya inanıyorum. sevmekten öte bir şey. boş romantizme gerek yok diye kendime tekrarlasam da ne devrim türküleri, ne marşlar, ne başkası...hayata ve güzel olan her şeye, umuda ve aşka dair, ve hatta inancın ta kendisine dair tek bir şeye inanıyorum. o da bu şarkı. ayrık otu tarlasındaki çiçeklere gelsin.
• dinledikçe içimde herkes bu şiiri bir kez dinlese bile birbirimizi daha kolay sevebiliriz hissi uyanıyor.
  
  şiirin çok güzel yorumu;
  https://youtu.be/ejm_2zagmh4
  
  şiirin tamamı;
  
  aşksız ve paramparçaydı yaşam
  bir inancın yüceliğinde buldum seni
  bir kavganın güzelliğinde sevdim.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  aşk demişti yaşamın bütün ustaları
  aşk ile sevmek bir güzelliği
  ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
  işte yüzünde badem çiçekleri
  saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
  sen misin seni sevdiğim o kavga,
  sen o kavganın güzelliği misin yoksa...
  bir inancın yüceliğinde buldum seni
  bir kavganın güzelliğinde sevdim.
  bin kez budadılar körpe dallarımızı
  bin kez kırdılar.
  yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
  bin kez korkuya boğdular zamanı
  bin kez ölümlediler
  yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
  suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
  ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
  yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
  törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
  türküler söylerdik hep aynı telden
  aynı sesten, aynı yürekten
  dağlara biz verirdik morluğunu,
  henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz...
  ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
  ne tan atışı doğumların sevincine
  ey bir elinde mezarcılar yaratan,
  bir elinde ebeler koşturan doğa
  bu seslenişimiz yalnızca sana
  yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  saraylar saltanatlar çöker
  kan susar birgün
  zulüm biter.
  menekşelerde açılır üstümüzde
  leylaklarda güler.
  bugünlerden geriye,
  bir yarına gidenler kalır
  bir de yarınlar için direnenler...
  şiirler doğacak kıvamda yine
  duygular yeniden yağacak kıvamda.
  ve yürek,
  imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
  ey herşey bitti diyenler
  korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
  ne kırlarda direnen çiçekler
  ne kentlerde devleşen öfkeler
  henüz elveda demediler.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  
  adnan yücel
• sözleri adnan yücel,bestesi eftal küçüke ait çağdaş türkü eseri
  
  yağmura susamış sabahlarda çoğalır,
  törenlerde dikilirdik burçlarınıza
  türküler söylerdik hep aynı telden,
  hep aynı sesten, aynı yürekten
  
  o sevda ki bizde bir murattır,
  yılgınlığa karşı direnci söyler
  hep aşkla temizler yüreklerimizi,
  dudaklarımızda kirlenmez türküler
  
  ey aç bebelerin, dirençli çocukları
  ey bir sesin yankısında kalanlar
  ey terini toprağa katan ustalar
  ey bağrımıza bastığımız deli sevda
  
  siz ki anlardınız o aşkın dilinden
  uzakta olsa bir umut adına
  siz ki bilirdiniz coşkuyla sevmesini
  gelecek uğruna ölürcesine
  
  kızgın bir demiri dövercesine
  ve tarihin en güzel yapraklarını
  güneşin parmağıyla çevirircesine
  siz bilirdiniz sevmesini
  
  zora direnirken yüreklerde söylenen
  o büyülü şarkılar sustu bilinsin
  ve hatta demiri çürüten bilekler
  mühürlendi gün ve güneş denilsin
  
  sis de bilirsiniz o kır çiçeklerini
  özgürlük renginde sevgiyle açarlar
  hangi rüzgar dağıtırsa dağıtsın
  düştükleri yerde yeniden çoğalılarlar
  
  sabrın çiçeklerini açtığı yerden
  asla kapanmaz yaşanan defter
  çünkü tarihin en güzel yerinde
  son sözünü hep direnenler söyler
• ne me quitter pasda bahsedilen "aşkın kral olduğu aşkın kural olduğu" yeryüzü.
  dikkat etmek lazım, aman diyim hata, bir skin tadında olmasın.
• gezi direnişini anlatan belgesel. altın portakal'da sansüre uğraması başlı başına rezillik olmakla birlikte, işçi filmleri festivalinde filmi izleyip pek de muhalif bi' yapım olmadığını görünce sansürün absürtlüğüne bir kez daha şaşmaktan kendimi alamadım.
  
  gezi gibi önemli bir hareketin unutulmaması adına hakkında olabildiğince eser bırakılması gerektiğini düşündüğümden, filme olumlu yaklaşmamın yanında oldukça eksik bulduğumu da belirtmeliyim.
  
  herkesin bildiği gibi gezinin iki yüzü vardı:
  - zalime ve haksızlığa karşı, zıt görüşler de dahil olmak üzere her kesimin olağanüstü bir şekilde paylaşım, kardeşlik, hoşgörü payında buluşmasının mutluluk tablosu.
  - kimseye zarar vermeden sokaklara dökülen bu güzel insanların polis ve/veya halk tarafından kurşunlandığı ve nefretle öldürüldüğü, linç edildiği, sakat bırakıldığı, insanlık onurunu ayaklar altına alacak şekilde davranıldığı utanç tablosu.
  
  işte film, daha çok ilk tabloya odaklıydı. kaybettiğimiz gençlere ve siyasetçinin/polisin tavrına da değiniyordu elbet ama ülkenin dört bir yanında masum halka karşı işlenen insanlık suçları, salonda ''hiiih'' sesi yükseltilen toma'nın yakından su sıkması ya da direnişçinin itip kakılmasından oluşmuyordu maalesef.
  
  bizler, gezi'ye katılan çoğu insan; en fazla biber gazı yemiş ve bugüne/geleceğe dair endişelenmiş olabiliriz ancak,
  çok fazla insanımız öldü, işkence çekti, kör oldu, sakat kaldı...
  ve bunların hesabı verilmesini bir kenara bırakalım, hak ettiği ilgiyi görmüş bile değil ne yazık ki.
  
  velhasıl gezi; insanımıza dair umut verici bir hareket olmasının yanında, iktidarın tutumu yüzünden arkasında çok büyük yaralar da bıraktı. ve ben özellikle bunların, bu utanç tablosunun, yüzlerce kez çizilmesini istiyorum ki, ileride hesap sorma vakti geldiğinde gerçekler ortada dursun.
• gezi parkı olaylarının yıldönömü sebebiyle defalarca defalarca defalarca dinlenmesi gereken şarkı.
  
  bir inancın yüceliğinde buldum seni
  bir kavganın güzelliğinde sevdim.
  bin kez budadılar körpe dallarımızı
  bin kez kırdılar.
  yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
  bin kez korkuya boğdular zamanı
  bin kez ölümlediler
  yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
• ''inancın yüceliğinde buldum seni, bir kavganın güzelliğinde sevdim seni...mutsuz olduğunda hep bunu oku olur mu?'' cümlesindeki bu'nun kastettiği şiir.
  sol framede zamansız görünce ufakta olsa gülümsetti.
• 3 bölümden oluşan ve farklı tarihlerde yazılan adnan yücel şiiridir.
  bir armağandır anadolu'ya bu şiir.
  bencillik yapmaya gerek yok; herkese yeter, tüm dünyayı kasıp kavurur, yontar, sivri bir parçayı açığa çıkarır.
  paylaşmak, herkese duyurmak gerekir.
  aşk, kavga, mücadele, hasret, acıyış, öfke, pişmanlık ve daha akla gelmeyen birçok duygu ve düşünce her dizeden bilincimize çarpar, yırtar geçer.
  
  1. bölüm
  
  aşksız ve paramparçaydı yaşam
  bir inancın yüceliğinde buldum seni
  bir kavganın güzelliğinde sevdim.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  
  aşk demişti yaşamın bütün ustaları
  aşk ile sevmek bir güzelliği
  ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
  işte yüzünde badem çiçekleri
  saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
  sen misin seni sevdiğim o kavga,
  sen o kavganın güzelliği misin yoksa...
  
  bir inancın yüceliğinde buldum seni
  bir kavganın güzelliğinde sevdim.
  bin kez budadılar körpe dallarımızı
  bin kez kırdılar.
  yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
  bin kez korkuya boğdular zamanı
  bin kez ölümlediler
  yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  
  geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
  suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
  ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
  yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
  törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
  türküler söylerdik hep aynı telden
  aynı sesten, aynı yürekten
  dağlara biz verirdik morluğunu,
  henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz...
  
  ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
  ne tan atışı doğumların sevincine
  ey bir elinde mezarcılar yaratan,
  bir elinde ebeler koşturan doğa
  bu seslenişimiz yalnızca sana
  yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  
  saraylar saltanatlar çöker
  kan susar birgün
  zulüm biter.
  menekşelerde açılır üstümüzde
  leylaklarda güler.
  bugünlerden geriye,
  bir yarına gidenler kalır
  bir de yarınlar için direnenler...
  
  şiirler doğacak kıvamda yine
  duygular yeniden yağacak kıvamda.
  ve yürek,
  imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
  ey herşey bitti diyenler
  korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
  ne kırlarda direnen çiçekler
  ne kentlerde devleşen öfkeler
  henüz elveda demediler.
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
  
  2. bölüm
  
  bir bir çekilirken teslim bayrakları
  ve kaçmalarla uzarken
  göçmelerle tozarken avrupa yolları
  durdu bir avuç yiğit
  bir tutam kır çiçeği
  ölüm dediğiniz de ne ki
  gözümüzde hainler kadar küçük
  ve zafere inancımız
  ölümsüzleşen ölümler kadar büyük
  onlar ki bir ayrıkotu tarlasında
  bir tutam çiçektiler
  binlerce ihanet çirkinliğinde
  bir avuç direnci güzellediler
  hiç bir şey bitmemişti daha
  gülerek girdiler zulüm tufanına
  ölerek girdiler
  ve en dayanılmazında tufanların
  adlarını bile söylemediler
  
  yüreklerin karartılıp satıldığı
  ve aşkların
  buruşturulup atıldığı akşamlarda
  inanç ki yenilmez kılar insanı
  o sudan ve demirden sevda
  resimlerde renklere sorar yaşamı
  günleri şiirlere böler ufuklarda
  
  işte bizimle güzelleşen her şey
  yine bir dostluk
  bir aşk sıcaklığında
  bitmedi daha sürüyor o kavga
  ve sürecek
  yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek
  
  3. bölüm
  
  işte tarih
  işte şiddetin iğrenç yüzü
  biz başlatmamışız hiç bir savaşı
  bizimle başlatılmış bütün savaşlar
  bizimle bitirilmiş yine
  kölelik çoğaltan zaferler adına
  vurulup düşmüşüz dünyanın her yerinde
  gidenimiz bir daha dönmemiş geri
  yemen olmuşuz
  balkan olmuşuz
  seferberlik olmuşuz
  ve her büyük savaşın sonunda
  ölümlere karşı türkülerle durmuşuz
  hangi inancın sesidir bu
  hangi körlüğün koyun kurbanlığı
  ki uğrunda can verdiğimiz topraklarda
  canı alınan kurbanlara dönmüşüz
  
  doğan günü kardeş bilirdik oysa
  akan suyu yoldaş bilirdik
  mutluluğa koştururduk atlarımızı
  sınırsız özlemler içinde ve suskun
  yine yollarda sessiz kalırdık
  biz bizsiz delen ferhad’ı alkışlar
  bizi bizsiz seven kerem kerem’i tanırdık
  kül olurduk aynı yangınlarda
  yine birbaşımıza kimsesiz ağlardık
  öylesine yaşardık ki günleri yüzyıl gibi
  cehennem bile imdat dilerdi bizden
  cehennemi cennete yine biz bağlardık
  
  ne yaptıysak yetmedi sesimize
  ne söylediysek yetmedi
  karlarla silelendi nice dağlar
  kalburlarla elendi
  ey bağrımıza bastığımız deli sevda
  işte yine doğayı doldurup yüreğimize
  yağmuru çağırıyoruz yanan ellerimize
  
  bir ilkbahar gecesinin ortasında
  şimşeklerle gelen o kıştan sonra
  herşey yeniden başlıyordu yine
  sanki kimliğimi
  yaralı bir kuş değilmiş gibi
  ve bakmıyormuşuz gibi
  bulutların taa üstünden
  yerin taa derinliklerine
  yeniden yükseliyordu aynı sesler
  süngerler çekilmiş gibi üstümüze
  
  nice yıllar geçmişti aradan
  her anı bir başka deprem
  bir başka kırım içinde
  dört bir yana haberler salınarak
  öldü denildiği halde inanılmayarak
  ve gittikçe silahlaşan türkülerde
  dağlara güneş doğdurulmayarak
  nice yıllar
  her anı kutsal bir çığlık içinde
  
  barış dedik bunca yıl
  kardeşlik dedik-sevgi dedik
  yepyeni umutlar doğurduk umut tacirlerinden
  düştük peşlerine korkusuz
  aç-susuz
  ve en dikenli yollarda yalınayak
  gelecekleri kapkara
  dilleri yumuşak
  yalanları güzel ve ak
  girdiler dünyamıza alkışlanarak
  
  onlarda barış dediler bizim gibi
  kardeşlik dediler- sevgi dediler
  hatta kurşun yağmuru akşamlara karşı
  yalnızca gül ve güvercin dediler
  sonra sığındıkları gizli beyler
  defne dallarıyla tutuşturup ateşleri
  güvercinleri pişirmeden yediler
  
  toprağı çıldırtan güller söylemişti
  onurla şahlanan kitaplar
  ve kararmayan yürekler söylemişti
  gözyaşına karışırken ter
  biliyordukki güle hançer
  barışa hançer
  sapalayan eller
  kırılmak zorunda birer birer
  
  hangi ışıktı o karanlık gecede
  hangi sevgi – hangi gül
  hangi barıştı onca ölümler içinde
  
  sevgiyse çocuk yüzlü diyorduk
  barışsa sabah sözlü
  patlayıp fışkıran
  leylak yüreği bir şafakla parlayan
  ne açlık – ne zulüm – ne de kan
  ancak biz kazandığımız zaman