ümit besen

• katlanirdim en derin yasa
  kolunda yabanci biri olmasa
  ayagi kirilmis su tahta masa
  senden çok vefali çikti sevgilim
  sözleriyle gerçek bir yaraticilik sergiledigine inandigim sahsiyet. kimin aklina gelirdi ki, ayagi kirilmis bir tahta masanin vefasiyla eski sevgiliyi karsilastirmak..
• bir gün ümit besen'in evine tamirci gelir. ümit besen tamirciye cd hediye etmek ister. tamirci ne der peki?
  -abi bende bütün hepsi var zaten, indirdim hepsini bilgisayara, cok sağolasın.
  ne gerek var değil mi orijinal cd'ye? bedava olsa bile alınmaz.
  trajikomik ötesi, yorum bile yapmak zor. ümit besen'in o an neler düşündüğünü, hissettiğini tahmin bile edemiyorum.
• ümit besen'in yenikapı'da bulunan yeni mercan restorandaki programına siz sözlük okurları için gittik.
  
  kapıda iri kıyım abilerin durduğu restoranın kapısından içeri çekinerek girip seksenli yıllara ışınlanıyoruz. kırmızı ışıkla aydınlatılmış kasvetli ortam, kırmızı halıyla kaplanmış yuvarlak büyük bir sahne ve sahnenin etrafına sahneye dik şekilde yerleştirilmiş masalar var. masalar ve sandalyeler parlak kumaşlarla giydirilmiş. piyanist şantörün bulunacağı yerin arka tarafında ağır bir dekor: tahtadan yapılmış acayip biblolar ve yağlı boyadan bir deniz manzarası resmi, ufukta bir gemi de var galiba.
  
  masada oraya uzun süre önce konulduğu belli olan ordövr tabağı denen acayiplik duruyor. ne içeceğimizi soran asık suratlı garsonlar beyaz gömleklerinin üzerine gri kare desenli yelek giymişler. meze tabağının ne haydarisi güzel ne acılı ezmesi. hafiften bir pişmanlık duygusu kaplıyor bünyeyi.
  
  gözümüz ortama alışınca müşterileri incelemeye başlıyoruz. birkaç masada ağır abiler ve ablalar var. çok şık giyinmiş, yaşlı bir çift dikkat çekiyor. bir-iki masada genç çiftler oturuyor. erkek erkeğe masa yok gibi, varsa da karanlığın derinliklerinde olduğundan göremiyoruz.
  
  ümit besen'den önce bir şarkıcı ablamız çıkıyor. acılı şarkıları kulaklarımızı tırmalaya tırmalaya söylüyor. ona eşlik eden piyanist şantör orgun en gürültülü, en uğursuz tonlarına basıyor. bünyedeki pişmanlık duygusu artıyor. gece boyunca bu işkenceye nasıl dayanacağımızı düşünüyoruz. tek tesellimiz ümit besen'i görecek olmamız artık.
  
  onbir buçuğa doğru ümit besen görünüyor ileride. üzerinde takım elbisesi var, tüm efendiliğiyle sahneye yürüyor, ağır abilerden birkaçının elini sıkıyor.
  
  orgunun başına geçtiğinde güneş doğuyor sanki mekana. o kasvetli ortam kayboluyor, asık suratlı garsonlar gülümsemeye başlıyor, yemekler bile daha lezzetli geliyor. daha önce duyduğumuz o gürültülü tonlar yerine dupduru bir piyano sesiyle giriyor şarkıya: unutturamaz seni hiçbir şey
  
  keyfimiz yerine geliyor. ümit besen türk sanat müziğinin güzel şarkılarıyla devam ediyor.
  
  bir ihtimal daha var
  ağla gitar çal gitar
  alışmak sevmekten zor
  
  ve beklenen an geliyor. tüm salon koro halinde eşlik ediyoruz: nikah masasına oturdun işte...
  
  sonra kendi şarkılarından birine geçiyor.
  
  arkadaşım
  
  içeride doğum günü kutlayan bir grup var. ümit abimiz onları unutmuyor.
  
  happy birthday to you (ümit besen mix)
  doğum günüm bana geldiğin gündür
  
  ve sonra kendimizi pistte buluyoruz.
  
  oyun havaları (fidayda, misket vb.)
  çayeli'nden öteye
  
  tekrar tempo düşüyor. masamızda elde kadehler kendimizden geçiyoruz: kaç kere yemin ettim (sevmekten kim usanır)
  
  beterin beteri var
  yalnızlar rıhtımı
  yalnızım (o eski halimden eser yok şimdi)
  benim hayatım
  mutlu ol yeter (bir tek dileğim var)
  dert ortağım benim
  
  ümit abimiz bizi tekrar piste davet ediyor. oyun havaları ve hareketli şarkılarla bitiriyor programını.
  
  oyun havaları (fidayda, misket vb.)
  fesüphanallah
  mastika
  adını anmayacağım
  
  programın bitmesiyle neredeyse herkes fotoğraf çektirmek için sahneye yığılıyor. ümit besen efendi adam, herkesle tek tek fotoğraf çektiriyor.
  
  kötü başlayan gece yaşayan bir efsanenin dünya gözüyle görülmesi ve beklenilmediği kadar eğlenilmesi ile son buluyor. büyüksün ümit besen!
  
  diğer notlar:
  1- fotoğraf çekimi yasak. kendi fotoğrafçıları var.
  2- maalesef içeride sigara içilmesine izin veriyorlar.
  3- ümit abimiz, oyun havalarından birinde piste çıkan iki erkeği kibarca sahneden indirdi.
• maçka taraflarında hep rastlarım kendisine, birkeresindede metroda yan yana oturmuşluğumuz metronun rahatlığı ve faziletleri konusunda konuşmuşluğumuz vardır, kendisi bana "nerde rahatlık orda ben demiştir" heh
• nikah masası için;
  "yaşanmış bir aşktı. o aşka sitem olsun diye yazdım ben o şarkıyı. hatta uykudan kalktım bir rüya gördüm o rüyanın etkisiyle 20 dakikada yazdım o şarkıyı. piyanonun başına geçtim söz ve müzik 20 dakika içinde bitti. istanbul'a yeni gelmiştim. yıl 1978 idi..."
  "o şarkıyı şimdi bestelesem inanın tutmazdı. çünkü artık aşka saygı kalmadı. kimse hasret çekmiyor"
  
  en çok tahta masa'nın sözlerini hangi bahtsıza yazdığını merak ediyorum.
  
  ve uzun zamandır müzik adına güzel bir haber duymuyordum ki "başka" albümüne kadar. teşekkürler ümit teşekkürler
  
  edit: tarz değişse de piyanoyu halka sevdiren insan ü b
• malum video'su ülkede müzikle alakalı bir şeyler yapmaya çalışan insanlara ve iyi dinleyici olma gayreti bulunanlara çok fazla şey anlatıyor.
  
  önce arabesk sonra taverna/fantazi... bu dönemlerin müzisyenlerinin hepsi köpek gibi çalışan, birden fazla enstrüman çalan ve kafaları çok açık insanlardı. son 5-6 yılda çıkış yakalayan 80'ler sonu ve 90'lar başında doğan "alternatif müzik" tayfası hem müzisyenleri hem de dinleyicileriyle önce dalga geçmeye çalıştı bu göç müzikleriyle. daha sonra bu müzikleri üreten isimlerden bazılarını kabullendi. (müslüm gürses, orhan gencebay vb) ama bir yandan hep bir tepeden bakma tavrı var.
  
  diğer yanda ne var biliyor musunuz? bu köpek gibi çalan eski topraklar ellerine geçen her fırsatta bu yeni yetmeleri müzikal donanımlarıyla tokatlıyorlar. ümit besen'in malum video'su da bu cenaha atılan son tokat. ümit besen de biliyor bu insanların yaptığı müziğe tepeden baktığını; ama onların sahnesine çıkıp onlardan çok daha iyi performans sergileyeceğini de biliyor.
  
  bu yeni yetmeler şimdi de ümit besen'i sahiplenecekler. nasıl flamenko gitar çaldığını bilseler sabah akşam ferdi tayfur'a taparlar. mustafa keser denen adam muhteşem repertuarının yanında son derece kabul edilebilir seviyede, ud, keman, uzun sap bağlama çalar.
  
  ben 26 yaşındayım. uzun zamandır müzik yapmak için çabalayan, bu yüzden hayatını piç etmiş olan bir insanım. ne zaman kafamı açıp benden önce müzik yapan insanlarla alakalı önyargılarımdan kurtulmaya çalıştıysam o zaman kendi yaptığım müzikte de kendimi daha iyi ifade edebilmeye başladım. işin başlangıcı belki de senden öncekilere saygı duymak. felsefe de böyle değil mi? klasik müzikte de yok muydu bu? ressamlar için geçerli değil miydi? hatta gıptayla baktığımız yazarlar/şairler işe kendinden önceki külliyatı hatmetmekle başlamadı mı?
  
  arabesk, taverna notaların dışına çıktığımızda hem sosyolojik olarak bir değerdir hem de temsiz ettiği başka değerler bulunur. bu değerler bütünüyle alakalı bir problemin olabilir. mesela işçi sınıfının arabesk/taverna gibi müzikler dinleyerek örgütlenmekten iyice uzaklaştığını ve kaderciliği içselleştirdiğini düşünebilirsin. ancak notaların içine girdiğinde bu insanlar kadar çalışmadan, yorulmadan onları "eziklemeye" kalkarsan her defasında böyle tokatlar yemeye ve dönemin geçtiğinde unutulmaya mahkum olursun.
  
  ümit besen bunu bir kere daha anlattı bence. ısrarla anlamamak isteyenler olacaktır. müziklerine tapan ergen groupieler'le son derece keyifli bir yaşamları var zaten. müzikle alakalı da bir dertleri olduğunu düşünmüyorum.
  
  ben dert ettiğim belli meseleler hakkında böyle güzel bir ders verdiği için ümit besen'e teşekkür ediyorum. iyi ki var!
• programın birinde iki tane tikky'ye koçluk yapmaya çalışan, bir başka programda ise bu mevzu hakkında gelen bir soruya "ben onların okuyabilecekleri şarkılar seçiyorum, sonuçta 1gb'a 2 gb yüklenmez..!" diye cevap verip beni benden alan usta.
• kendisine buradan "yaşlanır mısınız artık? saçlarım beyazlıyor da." diye seslenmek istiyorum. sonra "pis kaderci" diyorlar. ben saçlarım beyazlamasın diye dua ediyorum, adam orada doğuştan yaşlanmamaya programlı gelmiş. wolverine misin be mübarek!
• 3 mart 2006 tarihli arka sayfa'nin konuguydu umit besen. cok mulayim, cok efendi bir o kadar da cekingen bir insan gordugum kadariyla. program bittikten sonra dusundum, bir 80ler cocugu olarak, ben umit besen i seviyorum. ve eminim ki aslinda onu kucumseyen ya da begenmedigini iddia eden herkesin de bir parcasi onu seviyor. nasil sevmez ki zaten; turkuz biz. arabeski severiz, imkansiz askin ardindan aglamaya bayiliriz. en grunge'i, en jazz'i bile damar bir turkce sarkiya mutlaka vurgundur. sarkinin en baskin yerinde elini soyle bir havaya kaldirip, olmayan askina lanet okur kesinlikle. hepsinin eski bir sevgilisi evlenmistir. kiminin aklindan o nikahi basmak gecmistir, kimi de gercekten eski aski mutlu olsun istemistir. eh o zaman nasil sevilmez ki nikah masasi? nasil sevmez ki insan tahta masa yi? seyrederek cocuklugumuzu gecirdigimiz filmlerin fon muzikleri bunlar, kendilerini sevmesek, gecmiste kalanlari hatirlattigi icin bile sevebiliriz... her seyin daha kolay, daha temiz, daha guzel oldugu gunleri...
• 14 ekim 1956’da osmaniye’de doğdu (daha önce adana’ya bağlıydı). ilkokul sıralarında amcasının kırık bir melodikasını bulup çalmaya başladı. babası tarafından bu yeteneği farkedildi ve ona yeni bir melodika alındı. ilerleyen yıllarda akordiona döndü.
  
  daha sonra lise yıllarında org çalmaya başladı. tayfunlar orkestrası’nı kurdu. bu orkestra o yörede iyi bir ün yaptı. daha sonra lise 2. sınıfta okulu bıraktı. ya müzik ya okul olmalıydı. müziği tercih etti.
  
  1976 yılında askerlik görevi için kütahya’ya gitti. kütahya’da orduevinde şarkı söylerken bir general onu dinleyerek zonguldak orduevine naklettirdi. askerlik bittikten sonra adana çukurova klübünde söylerken milli futbolcu metin oktay tarafından keşfedildi.
  
  metin oktay’ın istanbul’daki gazinocu arkadaşlarına tavsiye etmesi üzerine ümit besen istanbul’a davet edildi. tarabya’da köşem bistro’da as olarak sahne almaya başladı. burda çalışmaya başladığı süre içinde plakçı olan hemşerisi hüseyin emre tarafından beğenildi ve ahmet selçuk ilkan ve selami şahin gibi güçlü bir ekiple ilk albüm çalışmasına başladı. “şikayetim var” adlı uzunçalarını piyasaya çıkardı.
  
  ümit besen'in şimdiye kadar çıkmış kasetleri:
  
  ikimizin yerine
  dostlar sağolsun
  yikilan gurur
  bir akşam üstü
  vazgeçtim senden
  deli gönlüm
  seni seviyorum
  halk konseri
  aşk burcu
  müzikli bir masal
  bir tanesin sen
  son şarki
  gökkuşaği
  ikimiz de sevdik
  görüşürüz
  yalniz kaldik
  yağmur var gözlerimde
  hadi git
  islak mendil
  şikayetim var
  bayramin olsun
  
  (http://www.emreplak.com.tr/artists/umit.htm)