• bunun o diye bir dergisi var, "the oprah magazine". bir bakin hele: http://www2.oprah.com/omagazine/omag_past.jhtml

    aylardir yillardir gorurum supermarket kasalarinda sira beklerken. bir kere elime almisligim yok ama 30 santimden bakismisligimiz cok. kasalara yakin olan o reyonlarda daha bir suru dergi var ama nedense biz bunla bakisiyoruz. nedeni de linke bakmis olan sorumlu ve kadirsinas okuyucularin farkettigi uzere, her ay, her sayisinda ayni dergi kapaginda ayni kadinin fotografinin olmasi.

    herhalde bu bir aliskanlik yaratiyor, bir guven duygusu veriyor insana. biliyorum ki o derginin kapaginin dizayni, renkler, verilen pozitif elektrik yukleri haftadan haftaya degisecek ama kapagin yuzde 80ini kaplayan zenci kadin surati hep orada olacak. hem de hic yaslanmadan, kirismadan, uzulmeden, o yari-histerik gulusunden taviz vermeden. cilginlar gibi degisen, gelisen, kuresellesen, trapezoidlere donusen bu dunyadaki sabitimdir o'nun kapagindaki o'nun yuzu.

    insan dolar milyarderinin dergi cikarip her sayisinda da kendini kapak yapmasini kaniksiyor mudur nedir; ayni seyi kendim icin dusununce kavriyorum olayin absurdlugunu. immanuel dergisi cikarip her sayiya elimde icki,puro,guzel kadin, luks yat ..dur bu cok materyalist oldu... bir tutam cicegi sevecenlikle koklarken, gun batimini hayranlikla izlerken cekilmis fotolarimi koysam mesela. yillar boyunca hic sasmadan. bir insan her ay mi boyle mutlu olur yahu? en baslarda bu kadini kapamislar bir studyoya, uc ay boyunca gece gunduz fotografini cekmisler. bir kuru ekmek, bir de atlara verilecek dozda serotonin basmislar her gun ki kadin hep gulsun, isiklar sacsin, bakan orta sinif tatminsiz amerikan kadinlarinin hayatlarina gunes gibi dogsun. zaten her sayinin ana konusu da "be the woman you want to be", "be the woman you deserve to be", "be the woman he desires you to be", "to be or not to be" gibi zirvalarin isitilip isitilip yeniden surulmesi. muhtemelen makalelerin yarisi copy/paste, kapak fotosu zaten copy/paste, e okuyucusuna tuketici dendigi bu cagda dergiyi alanlar da copy/paste olmasinlar da ne olsunlar.
  • hayranlarına sunduğu okuma listesine saatleri ayarlama enstitüsü'nü de almış. sanıyorum bunda deniz baykal'ın zamanında obama'ya huzur'u hediye etmesinin ve bununla bağlantılı olsa da olmasa da son birkaç yıl içinde tanpınar'ın yabancı dillere en çok çevrilen yazarlarımızdan biri olmasının etkisi olsa gerek.

    aferin opra'ya. hayranları anlamaz o kitabı ama okusunlar yine de.
  • 1954’te evlilik dışı bir ilişkiden doğdu. parçalanmış hayatı annesiyle babası arasında gitti, geldi.

    yalnızlığını gideren tek dostu kitaplardı. çok ince zekalıydı. öğretmenlerine verdiği zeki ve kıvrak cevaplar herkesin ilgisini çekiyordu. hakkındaki teşhis,” bu kız çok farklı,” idi. güzeldi, sempatikti. okul güzeli seçildi.

    17 yaşında medyayla tanıştı. nashville’de bir yerel radyoyu ziyareti sırasında etkileyici sesi hemen dikkati çekti ve ondan bir piyesi seslendirmesi istendi. seslendirmedi, yaşattı. önü açılmıştı. nashvill’deki ilk siyahi tv sunucusu oldu.

    diğer haber sunucularına, haberin önüne geçmemelerini tavsiye ediyordu ama kendisi acıklı bir haberi okurken göz yaşlarını tutamıyor, mutlu bir haberi verirken haberin objesinden daha mutlu oluyor, kahkahalar atıyordu. insani tarafı her şeyin önüne geçiyordu.

    çok sevildi, büyüdü. özellikle kadınlar onu kendilerinden biri sayıyordu. 1986’da, artık kendi özel programı vardı. “oprah winfrey show.” programına uzman kişileri falan çağırmıyor, sıradan insanlarla samimi sohbetler, dertleşmeler, yönlendirmeler yapıyor, üzüldüğü bir konuda konuğuna sarılıyor, onunla birlikte ağlıyordu.

    televizyonun gücünü keşfetmişti. televizyon istenirse “aptal kutusu” olmaktan çıkar, dünyayı değiştiren bir araç olurdu. winfrey’i içinde bulunduğu durumdan bir şey çıkarmıştı: eğitim. diline hepinizin alaylı bir şekilde kullandığı bir söylemi dolamıştı: “eğitim şart.”

    karar verdi eğitime ulaşamayanlara, eğitimi ulaştıracaktı. dünyanın en zengin kadınlarından biri olmuştu ama para belli ihtiyaçları karşıladıktan, sonra fazlasının ne gereği vardı ki? anlatmayacağım uzun uzun ama bakın neler yaptı:

    • oprah winfrey foundation (o.w.vakfı)’nı kurarak kadın, aile ve çocuklar için dünya çapında yüzlerce yardım kampanyası düzenledi.

    • kendi “oprah winfrey scholars programı” vasıtasıyla, amerika içinde ve dışında binlerce öğrenciye burs verdi; adeta tek başına eğitim bakanlığı gibi çalıştı.

    • 2002’de christmas kindness south africa 2002 (güney afrika noel merhameti 2002) vasıtasıyla, güney afrika’da okullar tamir ettirdi, 50.000 öğrenciye gıda, giysi, kırtasiye malzemeleri, oyuncaklar, kitaplar sağladı; 63 okula kütüphane yaptırdı.

    • güney afrika devlet başkanı nelson mandela’ya verdiği söz gereği 40 milyon dolara, “oprah winfrey liderlik kız akademisini” kurdu. akademi halen afrika’nın en yüksek teknolojisine sahip.

    bir kadın, bir tek kadın, hayata olabilecek en olumsuz şartlarda atılmış bir kadın neler yapmış. halen süren programında her gün kadınlara sesleniyor:

    ''bir şeyleri değiştirin!''
  • 75. altın küre ödülleri'nde yaptığı tarihi konuşmanın tam metni:

    "thank you, reese*. in 1964, i was a little girl sitting on the linoleum floor of my mother's house in milwaukee watching anne bancroft present the oscar for best actor at the 36th academy awards. she opened the envelope and said five words that literally made history:" the winner is sidney poitier." up to the stage came the most elegant man i ever remembered. his tie was white, his skin was black—and he was being celebrated. i'd never seen a black man being celebrated like that. i tried many, many times to explain what a moment like that means to a little girl, a kid watching from the cheap seats as my mom came through the door bone tired from cleaning other people's houses. but all i can do is quote and say that the explanation in sidney's performance in lilies of the field: "amen, amen, amen, amen."

    in 1982, sidney received the cecil b. demille award right here at the golden globes and it is not lost on me that at this moment, there are some little girls watching as i become the first black woman to be given this same award. it is an honor—it is an honor and it is a privilege to share the evening with all of them and also with the incredible men and women who have inspired me, who challenged me, who sustained me and made my journey to this stage possible. dennis swanson who took a chance on me for a.m. chicago. saw me on the show and said to steven spielberg, she's sophia in 'the color purple.' gayle who's been a friend and stedman who's been my rock.

    i want to thank the hollywood foreign press association. we know the press is under siege these days. we also know it's the insatiable dedication to uncovering the absolute truth that keeps us from turning a blind eye to corruption and to injustice. to—to tyrants and victims, and secrets and lies. i want to say that i value the press more than ever before as we try to navigate these complicated times, which brings me to this: what i know for sure is that `speaking your truth is the most powerful tool we all have`. and i'm especially proud and inspired by all the women who have felt strong enough and empowered enough to speak up and share their personal stories. each of us in this room are celebrated because of the stories that we tell, and this year we became the story.

    but it's not just a story affecting the entertainment industry. it's one that transcends any culture, geography, race, religion, politics, or workplace. so i want tonight to express gratitude to all the women who have endured years of abuse and assault because they, like my mother, had children to feed and bills to pay and dreams to pursue. they're the women whose names we'll never know. they are domestic workers and farm workers. they are working in factories and they work in restaurants and they're in academia, engineering, medicine, and science. they're part of the world of tech and politics and business. they're our athletes in the olympics and they're our soldiers in the military.

    and there's someone else, recy taylor, a name i know and i think you should know, too. in 1944, recy taylor was a young wife and mother walking home from a church service she'd attended in abbeville, alabama, when she was abducted by six armed white men, raped, and left blindfolded by the side of the road coming home from church. they threatened to kill her if she ever told anyone, but her story was reported to the naacp where a young worker by the name of rosa parks became the lead investigator on her case and together they sought justice. but justice wasn't an option in the era of jim crow. the men who tried to destroy her were never persecuted. recy taylor died ten days ago, just shy of her 98th birthday. she lived as we all have lived, too many years in a culture broken by brutally powerful men. for too long, women have not been heard or believed if they dare speak the truth to the power of those men. but their time is up. their time is up.

    their time is up. and i just hope—i just hope that recy taylor died knowing that her truth, like the truth of so many other women who were tormented in those years, and even now tormented, goes marching on. it was somewhere in rosa parks' heart almost 11 years later, when she made the decision to stay seated on that bus in montgomery, and it's here with every woman who chooses to say, "me too." and every man—every man who chooses to listen.

    in my career, what i've always tried my best to do, whether on television or through film, is to say something about how men and women really behave. to say how we experience shame, how we love and how we rage, how we fail, how we retreat, persevere, and how we overcome. i've interviewed and portrayed people who've withstood some of the ugliest things life can throw at you, but the one quality all of them seem to share is an ability to maintain hope for a brighter morning, even during our darkest nights. so i want all the girls watching here, now, to know that a new day is on the horizon! and when that new day finally dawns, it will be because of a lot of magnificent women, many of whom are right here in this room tonight, and some pretty phenomenal men, fighting hard to make sure that they become the leaders who take us to the time when nobody ever has to say 'me too' again."

    bana biraz başkan adaylığına giden yol gibi de geldi. bekleyip göriciiiz...

    bir de salondakiler zırt pırt alkışlamaya çalışmasaydı daha güzel bir an olacaktı.
  • isviçre'de ırkçılığa maruz kalmış ünlü.
    38 bin dolarlık bir çantaya bakmak istediğini söyleyince italyan tezgahtar, bu çok pahalı, siz buna bakamazsınız, başka küçük çantalara bakın demiş ve olay uluslararası bir krize neden olmuş, son olarak haberler isviçre hükümetinin kendisinden özür dilediği yönünde.
  • omru boyunca evlenmek istemedigini ilan etmis zencilerin en populer olanlarindan biri.
    bu karari almasinda rol oynayan taciz 9 yasinda baslayip 14 yasina kadar devam etmis, sonucta hamile kalmis.
    en acisi annesi tarafindan davetkar olmakla suclanmis.

    bu kendini ifade edememe, kendini kabul ettirme hirsina donusmustur. e normal bir insanda degil 3 yasinda okumayi sokmus.
  • (bkz: benim sadık yarim kara oprah'tır)
  • kısmet olur da karşılaşırsam "naber lan opraaam?" diyerek sarılmak istediğim şahsiyettir kendisi.
  • 4 çocuk tacizcisi / tecavüzcüsüyle roportaj yaparken tecavüzcülerden birine sorduğu "kurbanına ne yaptığını biliyor musun?" sorusuna; "ilerde olabileceği kişiyi öldürdüm" cevabını alınca gözleri yaşlandı. bu sahneden 5 dakika önce de; "biliyorsunuz, ben de 9 yaşında tecavüze uğradım ve ardından yıllarca taciz edildim." demişti.
  • 75. altın küre ödülleri'nde muhteşem bir konuşma yapmış efsane televizyoncu. konuşmanın bitimine doğru herkes ayakta alkışladı, hiçbir kelimesi boş olmayan dolu dolu bir konuşmaydı.

    abd'nin nerelerden şu noktaya gelmesini daha iyi anlıyorsunuz. gözler dolu dolu, tüyler diken diken. konuşmanın tam metnini bulursam buraya yazarım.
hesabın var mı? giriş yap