işten eve gelince maskesini çıkaran insan

• (bkz: walter white)
• işe maske takıp gelen insandan, daha masum olan insandır.
• (bkz: eve geldigimde maskesini sivazliyordu)
• ailesine, eşine, akrabalarına da aynı ikiyüzlülüğü uygulama potansiyeline sahip insandır. sistemin çarpıklığı bir yana dursun acınacak bir tarafı yoktur. her an düşeyazmak zorunda olduğu bir işte veya sektörde birilerinin götünü yalayacağına simit satıp onurlu yaşayabilir. hem daha çok kazanır. simitçi deyip geçmeyiniz. gidip sıradan bir simitçiye aylık ne kadar kazandığını sorabilirsiniz.
• maskesini çıkarırken birikmiş gözyaşlarını da salıverir boşluğa. zordur aslında kendi olmak isteyip de olamayan insan için maske takınmak.
• maskeler arasında yakında kendi yüzünü kaybedecek insandır.
  
  kurumsal firma kültürü safsatasına kendini kaptıran ve o karaktere bürünen binlerce insan var. başlarda işte maske falan filan diye kandırıyorlar kendilerini, sonrasında bir bakıyorsun o maske gerçek yüzleri olmuş. çıkaramaz hale gelmişler.
  
  iş insanın yaşamasını sağlayan bir şey olmalı ama öyle bir kandırılmışız ki iş için yaşıyoruz, iş için çırpınıyoruz, hayatımızı işe göre düzenliyor, karakterimizi işe göre şekillendiriyoruz.
  
  önce maskeler diyoruz, sonra maskeler arasında kendi yüzümüzü bulamıyoruz. kayboluyoruz...
• (bkz: işten eve gelince sütyenini çıkaran insan)
• eve gelince diğer maskeyi takar.
  
  insan sadece sarhoşken kendi gibi davranır, bütün maskeleri atar, kontrolünü kaybeder.
  
  o zaman;
  
  (bkz: şerefe dostlar)
• (bkz: laborant)...
• "işi alabilmek için kendimi aşağıladım. iş yerimi ikinci evim olarak gördüğümü söyledim."
  geçen gün izlediğim factotum filminde bukowski'nin alter egosu henry chinaski böyle diyordu. o bile taktıysa maskeyi, başlığa konu insanı aşağılarken tekrar düşünün.
  kendi adıma iş hayatımda rol yapmadığım gün pek geçmedi ama maskeler, kabuki falan bana göre değil. daha çok actor's studio takılıyorum.