iklim

• bir murathan mungan siiri;
  " aşk iklimdir
  tarikat cihazlarıyla
  yaratır dünyasını
  inanmayanlar için
  allah imkanıdır
  
  aynıdır cenneti cehennemi
  ahreti uyandırır
  
  kendi ahlakını ister ikliminden
  nafile kalplerin kaçınılmaz kaderi
  tabiatının koşulları
  ya da iklim tuzağı
  kendi derinliği kadar sever herkes
  uçurum başlar bir yerinden
  aşk rehin alır dünyayı
  
  soğuğun uykusu başka sıcağın uykusu
  bazı uykusuzluklar rüyadır
  
  iklimle beslenir aşk
  gök haritası ile kalbin kapısı eştir
  aşk merhamet ister sahibinden
  
  leyla ile mecnun çölde geçer
  sanrı, humma, aşk
  aynı çölün çocuklarıdır
  akraba karanlığında çoğalır
  bire kadar inen tanrılar
  yol kaderle kısalır
  
  kum saati'nde akan eski soru:
  neden çöle indi dört kitap
  aynıdır çöl ile kalbin kapısı
  geçilmez
  tutulmadan
  aşkın doğusu ve batısı
  
  çünk aşkın doğusu ve batısı vardır
  kuzeyden güneye iner
  mazinin kavimleriyle
  kapısı bulunmayan şehirlere
  
  kapısı bulunanlar aşkı surların dışında bırakır
  kaleler düşer şehirler yakılır
  kıyamet yeryüzü provası
  sükunet cinnetiyle geçer
  tufandan korkanların hayatı
  onlara okudukları kitaplar kalır
  
  mazi hiçbir aşkla tamamlanmaz
  çünkü mazi kalplerde yaradır
  zamanların birbirini tutmamasıdır aşk
  birbirine erken ya da geç kalmış kapılardır
  ölümlü insan ile görece zaman
  var oluş bir alaydır
  bilgeliğin ardından koşan
  yalın gerçeklerle yaşlanır
  
  aşkın çetin definesi
  babil kulesi kadar dağılmıştır
  yeryüzüne binlerce tarifle, aşk hala gizdir
  kayıp kule diller kadar
  şifrelenmiştir tene ve tarihe
  ışık hızında yeniden dirilinceye kadar
  kule, kalp, dil
  bilmece
  
  sahibinin körüdür aşk
  başka alemlerin gözleri ödünçtür
  aşk üzerine söylenmiş bütün sözler
  unutulmadan
  hatırlanmaz
  bir daha
  bunu yapan aşktır
  
  aşk insanın içindeki gençtir
  kendi içindeki yol ortasında kalan
  yarım hayatların kayıp sahipleri için
  aşk uzaktır
  
  aşk uzak olduğunda
  kullanılmaz yakınlıklarla
  aşk kişiye kendini tanıtır unutturmak için
  daha önce de söylendi:
  her öğrenilen bir sonrakine saklanır
  zaman aşktan böyle intikam alır
  kimse koşamaz zamanın önünden
  hiçbir sönmüş gerçek onaramaz kor kayıpları
  
  aşk kusurdur hatadır günahtır
  yasaktır
  imkansızdır
  bu yüzden insanlık için hala bir imkandır
  
  bir başlangıçtır aşk
  insanın kendine başlangıcı
  çok az kişi ilk kez aşık oluyormuş gibi
  tekrarlayabilir aşkı
  başlangıçları unutanlar için
  artık imkansız olanı
  
  bu, hayatı tekrarlamaktır
  diyalektik bile bu yüzden aşktır
  
  aşk hakkında söylenmiş bütün sözler
  yaşanmadan yalandır
  
  aşk bir haktır
  sonuna kadar kullanır
  kullanılmaz olanı
  
  iyi aşk şiiri yoktur, hiç olmadı,
  bu da olmadı
  her aşk şiiri yalnızca tekrarlar
  tekrarlanmaz olanı
  her biri yalnızca bir sonrakinin ilhamı
  belki bu kadar söz
  bağışlatır bana bu aşkı
  2001 yazıydı
  çok istedim çok istedi çok istedik
  ama olmadı "
• bir bolgenin ortalama hava durumunu belirleyen tum meteorolojik olaylar silsilesi vesairesi..
• klima kelimesi ile bu kadar benzeşiyor olmaları şans eseri değil tabi ki...
• mikail'i kıskandıran mücella bir iklim de mevcuttur. yalnız iki ölümlünün arasında cereyan eden.
• geçmişte "kıta" yerine kullanılan sözcük.
  
  üç beş yüzyıl^* öncesine dek afrika'nın sahra altı, kuzey ve güney amerika kıtaları, avustralya ve antartika bilinmiyorken dünyanın çeşitli yerlerini belirtmek için "iklim" sözcüğü kullanılırmış türklerde.
  
  tesadüftür, kıtalar gibi iklimler de yediden sayılırmış, tabii "yedi iklim" nicelik değil, soyut bir büyüklük olarak kullanılırmış. üzerine mutabakata varılan iklim tipleri yok anlaşılan. 7 ve 40 sayıları tarihten süregelmiş bir biçimde destanlarda, seyahatnamelerde, dualarda, şiirlerde kullanılagelmiştir.
  
  sözcüğün sesi pek hoştur, keşke türkçe kökenli olsaymış, dedirtir.
• yunanca eğilmek, eğimli olmak( klíno) fiilinden türeyen klima sözcüğünün türkçeye geçmiş hali.
• arapça, bölge.
• merhaba. 36 derece kuzey paralelinden bildiriyorum. burada iklim mefhumunu sikip attılar. her gün yağmur yağıyor (karadeniz iklimi değil). günlük güneşlikken bir anda yağmura dönüyor. ada olsa yakınlarda lost tadı yakalayacağız. çayır çimen adam boyunu geçti zaten. papaya ekecem seneye kısmetse. buğdayı mısırı izlanda yetiştirsin artık. hep bu tahıllardan, hamur yemekten bu hallerdeyiz zaten, aptala döndük.
• eskiden "coğraya", "ülke", "atmosfer", "bir olayın, durumun ya da fenomeninin etki ettiği alan" gibi bir çok anlamı olan bir sözcüktü. pekii ne zaman biz bu sözcüğü "yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı" lâf-ı güzafına hapsettik? ne zaman eti kemiğinden sıyırır gibi sıyırdık bu anlamları da iklimi dımdızlak bir kemik gibi ortada bıraktık? ne oldu da yaptık bunu? gerçi hangi kelimeye hoyrat davranmıyoruz ki "iklim" kelimesi bu durumdan azade olsun, değil mi efendim?
  
  x'ler, y'ler, w'ler cirit atıyor her bir yerde. artık "seks" yerine "sex" yazmak normalleşmiş. ama nedense kompleks diyoruz hâlâ komplex yerine...ya da tam manası ile complex yerine...
  
  anaa yine saçmalamaya başladım. entryinin sonuna da gelmemiştim ki entryinin sonunda doğru saçmalama ekolü diye bakınız vereyim. daha fazla saçmaladan entryimi bitirirken, bir zamanlar anadolu'da filminden çıkarken nuri bilge ceylan'a "hayatımdan iki küsür saat çaldın" diyen, daha bıyıkları terlememiş ama hayatı çözmüş, o iki saati çalınmasa dünyaya barışı getirecek olan genç irisi arkadaş gibi size vakit kaybettirdiğimi düşünmenizi istemem efendim. gerçi şu entry okumanız iki bilmedin üç dakikanızı alır. ama üç dakika da üç dakikadır yani. hayır, ben mi dedim olm buraya kadar oku diye? madem vaktin o kadar gıymatlı git nobel filan al ne bileyim.
  
  hadi cnm öptm byes.
• bugün 40 yaşındadır ve aşağıdaki şiiri kendine doğum günü hediyesi olarak vermiştir
  
  basit biri değilim!
  gözlerimi kanatırcasına ağladığım gecelerim de var,
  kahkahalara sarılmış anılarım da.
  herkes kadar dertli, bazılarından fakir,
  çoğundan zenginim.
  küfemde taşıdığım hayallerim, söylenecek şarkılarım,
  paylaşılacak dostluklarım var.
  bilmeyene sevmeyi öğretecek kadar büyük bir kalbim,
  gidene beddua edemeyen dilim var.
  yüreğimi korkak büyütmedim.
  şair: can yücel