hard rock

• virtüözik ve üst seviye enstruman kullanımının özellikle 80lerdeki en iyi hallerinden biriydi. belki de son 100 senede popülerleşen en iyi şeydi.
  
  ne garip o dönem erkeklerin uzun saçlarını, makyaj yapmasını, deri giymelerini kimse sevmemiş, herkes bu akımın temsilcilerini şeytani görmüş, onlarca dava açılmıştı. çünkü çocukların ahlakını bozuyorlardı. hem de "özgürlük ülkesi" amerika'da... dee snider orada bile tarzını bozmamış ve kendini savunmuştur. bazen en özgürlükçü görünen en çok baskıyı kurandır.
  dee snider in the court
  
  yazım hard-rock üstüne olsa da hard'n'heavy, heavy metal, glam, sleaze; kısaca 80s metal akımlarını da kapsadığını belirtmek isterim ki bunu benzer şeyleri dinleyen kişiler anlayacaktır. özetle şöyle birşey:
  whitesnake - here i go
  "i ain't wasting no more time"
  
  işte bu şarkıdaki hisler 90larda azaldı 2000lerde kaybedildi. herşey gerçekti de şimdi yansımasına bakıyoruz gibi geliyor bazen. bu dönemi sevenlerle müthiş anlaşıyorum. tersi durumda ben uyuşamıyorum ve eminim ki bu türe yatkın değilseniz dediklerimi ya da hissettiklerimi gram anlayamayacaksınız.
  
  müzik mi toplumu yoksa toplum mu müziği yönlendiriyor? bence müziğe bakmak kişilerin ilişki algısını görmek için yeterli. 80lerin hard-rockındaki duruş ve ifade ettikleri şimdikiler... aynı mı? o boktan şarkıları reklam vermemek için yazmıyorum ama az önce youtube trending'e girdim, yine kulaklarım kanadı çıktım. acınası durumdalar. her dönem iyiler var ama onlar da satır aralarında duruyor.
  
  mesela eskiden 2 tip ilişki vardı. ya rocknroll&seks&alkol ya da gerçekten her türlü fedakarlığın olduğu bir ilişki türü yaşardınız. yani herşey kendi gibiydi. sevgili olmak sevgili olmaya benziyordu. birine sevgilim dediğinde o iş bitmişti. yazılı olmayan rock'n'roll kuralları vardı. dio'nun parçası var. ne demiş?
  dio - rocknroll children
  
  yaşamamış olsam belki de ben de bilmezdim ama biliyorum işte maalesef, çoğunu görünce de azıyla yetinmiyor insan. videodrome gibi bir şey olsa da hissetiklerimi aktarabilsem güzel olurdu. arada izler eğlenirdim. dio, whitesnake, skid row, iron maiden'ın duruşu ve söylediklerine eş, şu an ne var? bu insanlar böyle hissettiklerini için böyle parçalar yazıyordu. şu alttaki şarkı ayrılık şarkısı mesela ve zamanında mtv'de hit parça olarak çalıyordu. 20 sene önceye gitsek youtube olsa trending'de bu olacaktı:
  skid row - wasted time
  
  muadili yok. 90larda azaldı ve 2000lerde bitti. şimdi çok acayip ayrımcılık yapacam ama bu parçalarla büyümüş biriyle günümüzdeki müzikle büyümüş birini hislerinin aynı olması imkansız. tecrübelerim de olmadığını gösteriyor.
  
  şu anda hala bu tür var ama geneli etkilemediği için insanların davranışları da etkilenmiş. 2000lerin başında trend olmuş, sevmediğimiz bunlar da metal mi dediğimiz "evanescence", "linkin park", "korn" vs... gibi gruplarda bile üstte bahsettiğim duruş vardı ve kim derdi ki bunları arayacağız? şu an bakıyorum o zamanlar burun kıvırdığım alttaki parçanın bile benzer bir duruşu varmış, 3. dk patlama mesela... çok güzel. bir duygu, bu kadar güzel ifade edilebilir. bazen tek 5li akorla ve mesa boogie dual rectifier ile... biliyorlardı çünkü bunlar da aynı kültürün çocuklarıydı. dio'nun bahsettiği çocuklardı.
  evanescence - my immortal
  
  şuanki dinlediğim popüler müzik adına satılan şeylerde herşey kompresörden geçmiş gibi, üst ve alt noktaları yok, sıkıştırılmış. ben şarkıda bazen nefret duymak istiyorum mesela, bazen tam tersini istiyorum. bazen sadece özgür hissetmek için dinliyorum. kısaca kötü hissettiğimde de iyi hissettiğimde de dinliyorum. çünkü bu herşeyiyle bir kültür. aynen buradaki gibi döne döne dinliyorum.
  ratt - round and round
  
  maalesef bunları bilmeyen kişiler minicik sevgi kırıntısını bile arzu duyulmak ya da duymak olarak algılıyor. gözyaşı, kan ve ter olmayan yerde ilişki veya hisler olmaz ve bu kişiler bir o kadar kolay unutulur. benim için önemli bir parça olan bu da bütün histeriklere bonus gelsin:
  def leppard - hysteria
  
  aylık atarlanmamı yaptığıma göre bitirebilirim. daha fazlası için ilgili olarak:
  (bkz: beyoğlu/@karanlikruya)
  
  debe: edit.
• indie-bindie, elektıroğnik, mini-mal, "alternatif rock" (???!) gibi janrların partizanlığıını yapan bazı dallamalar tarafından "eski", "çağdışı", "tozlu", "köhne", hatta hepten cüretkar bazı densizler tarafından "sıkıcı" olarak nitelendirilen, ama kesinlikle ölümsüz olan janrdır hard rock.
  
  bir led zeppelin'in, bir deep purple'ın, bir guns n roses'ın yaptığını günümüz gruplarından hangisi, nasıl yapacak merak içindeyim.
• insanı bazen canlandıran, bazen mahmurlaştıran, başka hiç bir tarz müziğin yerini asla dolduramayacağı efsane tarz. ritim gitar daha çok arka planda koro misali kükrer. üstüne atılan sololar müziği şaha kaldırır. ruhunuzu yerinden oynatır.
  (bkz: rock severlerin ortak özellikleri)
• metalden önceki son duraktır.
• rock ve heavy metal arasinda sıkısmıs cok kısa zamanda cok isler basarmis ve karsimiza cikan muzik turudur.
• son zamanlarda, bunun, chopperların ve sıkı bir şekilde içmenin değerini yeniden hatırlamaktayım. biz grunge, politika, etik filan derken kendimizi yeniden üretmeyi unuttuk, seksi olmaktan da biraz vazgeçtik galiba. "yaş 35..."
  
  aha işte güzide bir güncel örneği:
  black stone cherry - blame it on the boom boom
  http://www.youtube.com/watch?v=vj5xj8ybkig
• günümüz heavy metal, gotik metal vb metal müziğinden farkı, içinde çok özel bir eğlence, romantizm, seks bulundurmasıdır bence. ayrıca bu müzik türünde dikkatimi çeken bir unsur ise hayata hiçbir zaman tamamen isyan olmamaları adamların. her zaman işin bir yerinden bir eğlence çıkabiliyor. başka sert müzik türlerinde bu fazla yok mesela. hepsinde bir karamsarlık, bir içine kapanıklılık, bir alayına isyan durum. hard rock ile modern alternatiflerinin arasındaki fark, bizim halk müziği ile arabesk arasındaki farka çok benziyor.
  türünün çarpıcı örnekleri için:
  
  (bkz: you shook me all night long) (ac dc)
  (bkz: pink) (aerosmith)
  (bkz: foxey lady) (jimi hendrix)
• rock ın en saf türüdür,ulaştığı optimum noktadır,zirvedir.
  eğer gerçekten kim bu tür yapıyor denilirse aklınıza sırasıyla şu üç grup gelmelidir ki bu grupların özelliği vokallerinin son derece karakteristik bir sesi olması ve gitaristlerin yarattığı rifflerin bu dünyadan olmamasıdır.
  1)(bkz: led zeppelin) baba
  2)(bkz: ac/dc) kutsal ruh
  3)(bkz: guns n‘ roses) oğul
  
  not: queen falan yazanlar görüyorum onlara tavsiyem derhal rock dinlemeyi bırakmaları olacak.
• tabii ki (bkz: van halen)
  ve (bkz: queen)
  (bkz: led zeppelin)
  (bkz: ac/dc)
  
  (bkz: the who)
  (bkz: rose tattoo)
  (bkz: cold chisel)
  (bkz: skid row)
  (bkz: badlands)
  ve pantera'nın ilk hali.
  zaman zaman progressive rock olarak anılsalar da aslında yoğun hard rock eğilimleri gösteren gruplar
  (bkz: jethro tull)
  (bkz: rush)
  (bkz: queensryche)
  ayrıca hair ya da glam metal tabir edilen poison, twisted sister, cinderella, l.a. guns, ratt, warrant, tnt gibi gruplar da aslında rahatlıkla bu statüye konulabilir.
• glam rock ile karıştıranlar var. ritimi/solosu/sözü/müziği/imajı ile gerçek hard rock için
  (bkz: welcome to the jungle)