enuma eliş

• enuma eliş la nabu şamamu
  şaplitu ammatum şuma la zakrat (yükseklerde gök henüz isimlendirilmemişken; ve aşağıda, sağlam zemin çağırılmamışken) dizeleriyle başlayan ve bugün dünyanın üçte ikisinin inandığı dinlere doğrudan kaynaklık eden yaratılış destanıdır. -zaten geri kalanı da bu destandan bağımsız olarak aynı şeylere inanmaktadır.-
  rab oğulları insan kızlarına vardıkları,
  ve bu kızlar onlara çocuk doğurdukları zaman,
  o günlerde, hem de ondan sonra,
  yeryüzünde nefilimler vardı,
  bunlar ebediyetin kudretli olanlarıydı,
  şem halkıydı.
  dizelerdeki "şamamu" sözcüğü ile eski ahit'in de hemen başlangıcında yer alan "şamaim" sözcüğü; bugün kullandığımız şems, şemsiye, şemsi paşa pasajı ile yine eski yazılardaki şamaş ve şem sözcükleri de aynı köktendir.
  "bütün yeryüzü üzerine dağılmayalım diye,
  gelin, kendimize bir şehir,
  ve başı göklere erişecek bir kule yapalım;
  ve haydi kendimize bir şem yapalım."
  insanlık tarihini esaretten kurtulma mücadelesi olarak yeniden inceleyebilir miyiz?
  diyar genişledi, halk çoğaldı;
  diyarda vahşi boğalar gibi yayıldılar.
  tanrı onların çiftleşmelerinden rahatsız oldu;
  tanrı enlil onların seslerini duydu
  ve büyük tanrılara dedi ki:
  "insanoğlunun sesleri artık bunaltıcı hale geldi;
  çiftleşmeleri beni uykumdan etti"
  babalar, terennüm ederek bunu oğullarına öğretsinler.