dayak yemek

• istanbul'da her an basiniza gelebilecek super olay.
  
  saat 4'u geciyor. tam olarak kadikoy dolmuslarina giden yokusu iniyoruz ben ve iki kiz. bir sure sonra arkadan sesler gelmeye basladi. birileri laf atiyordu ve dozu gittikce artiyordu. once sessiz, kendi caplarinda eglendiler; daha sonra bizlerin de cok rahat duyabilecegi sekilde laf atmaya basladilar. kiz arkadaslarimdan kavga sebebi olacak birkac laf ettiler. durum ciddiydi ve ben arkama bile bakmaya tirsiyordum. boy zaten 1. 70, aptal tifil bir adamim. dondum arkami, sozde delikanlilik gosterisi yapicam. ''arkadaslar ayip'' turunden birkac laf zirvaladim, tirsmistim ama ciddi ciddi. bugune kadar ''kavga etmem ben'' prensibini mumkun oldugunca korumus biri olarak kendimi cok farkli bir dunyada buldum bir anda. herifin teki geldi bi kafa atti, ben ne oldugunu bile fark edemedim. 4 kisiydiler galiba ki dedigim gibi 1 kisi bile olsa kavga etmek istiyorsa beni cok rahat dovebilirdi. arkadan birisi bicaklarken, digeri soldan tekme atti, onden bir de yumruk geldi falan. ben henuz aciyi kavrayamadim. yeni yeni dayak yedigimi idrak edebiliyorum.
  
  diyecegim; istanbul gunden gune bok oluyor. olmenin bu kadar kolay oldugu baska bir yer daha olamaz. nedir yani? herkes bir bodyguard, bir ozel soforle gezemez ki. ya da aksam saat 8'den sonra disari cikmayalim, evde gerizekalilar gibi televole mi izleyelim? mac izleyip, kufur edip, aksam karimizi mi dovelim. nedir lan!
  
  o saatte disarda ne isin var diyenleri sevgi ile kucaklar, kocaman dayaklar yollarim uzaklardan.