evlatlık

• dinimizde yetim ve kimsesiz çocuklara bakmak, büyütmek, onların malı mülkünü korumak sevap olduğu gibi onlara kötü davranmak, haklarını yemek de günahtır. (yetimler konusundaki ayetler için bkz. bakara, 2/83, 215; nisâ, 4/6, 8, 10, 36, 127; en’âm, 6/152; isrâ, 17/34; insân, 76/8; mâûn, 107/2).
  
  geçim güçlüğü çeken bir akrabanın çocuğuna bakmak, terbiye ve eğitimine yardımcı olmak da bu şekilde düşünülebilir. nitekim peygamber (sav)’in dedesi abdülmuttalib vefat edince amcası ebû talib onun bakımını üstlenmiştir.
  
  fakat islam dinşnde evlatlık almak caiz olmadığı gibi bir çocuğun gerçek anne ve babasını ona unutturmak da caiz değildir. islam, cahiliye araplarında yaygın olarak mevcut olan bu evlatlık müessesini kaldırmıştır.
  
  allah teâlâ şöyle buyurmuştur:
  
  ” … (allah) evlatlıklarınızı öz oğullarınız olarak tanımadı… onları babalarının kim olduğunu bildirerek çağırın. allah yanında en doğrusu budur. eğer babalarını bilmiyorsanız onlar din kardeşleriniz ve dostlarınızdır.” (ahzâb, 33/4-5)