kanama

• "kahve için mutfağa gitmek istemiştim.
  
  farkına varmamışım. elimde derin bir kesik. kanamış.
  
  karanlıkta oturmayı severim. ışığı söndürür otururum hiçbirşey yapmadan. ve kesinlikle bir başlığı olan hiçbirşeyi düşünmeden. karanlıkta gözbebeklerimin acıyana kadar büyümesini anlarım. yine öyleydi, anlamadım, hissedemedim ağrısını kesiğin. ışığı açtığımda aklım yine gözbebeklerimde ve bu kez panikle küçücük oluşlarındaydı. mutfağa -kahve için- giderken aynada kendimi yakaladım bir an. yine yenik düştüm aynaya, bir kez daha bakmak üzere geri döndüm ve gördüm burnumun altında oluşan kırmızı bıyığımı. sonra nedendir bilinmez hemencecik ellerime baktım. -başımıza ne gelirse elimizden mi gelir?- kesiği gördüm. elim kan, yüzüm kan, kolum boynum. karanlıktaki haritamı çıkardı kan bana. boynumun dokunmaktan sakındığım yerlerini keşfettim. en az dört beş kez ellerim gitmiş boynuma, neden? gözler oğuşturulmuş sayısını kestirmek kolay değil. kollarda sadece bir iki iz. kendini hatırlayamayan kişi kan yolculuğu yapmalı. karanlıktayken de belgeliyor kan."