13 mart 1992 erzincan depremi

• ramazan ayı'nın tam ortasıydı diye hatırlıyorum. takvimden bakılıp teyit edilebilir. teravih namazı vaktiydi. çocuk olmanın verdiği cahillikle deprem nedir bilmediğim için sadece ne olduğunu anlayamadan büyük bir korkuyla ve hızla dışarı kaçışan kalabalıkla birlikte ve tabi yalınayak dışarı çıktığımı anımsıyorum.
  kıştı, eski erzincan kışlarından bir kıştı.
  evimiz ssk hastanesine yakındı. hem hastanenin poliklinik binası hem de lojmanlarının büyük kısmı yıkılmıştı. yaralısını alıp bir umut hastaneye koşan insanların hastane yok diye bağrışmaları ve kendilerini yerlere atmaları halen gözümün önündedir.
  günler süren kurtarma ve aylar-yıllar süren enkaz kaldırma çalışmaları şehri uzun bir süre şantiye havasına sokmuştu; ki zaten yaklaşık 10 yıl sonra tüm yurdu etkileyen başka bir felaket bu şantiye havasını bütün memleket sathına yaymıştır ama bu depremden daha yıkıcı sonuçları olan bir felakettir.