michael riffaterre

• günümüzde edebi çözümlemenin en önemli kavramlarından biri olan "metinlerarası ilişkiler" kavramını roland barthes, julia kristeva gibi kişilerle braber geliştiren kişidir.
  riffaterre bir okuma bağlamının mimetik ve hermenotik anlam düzleminden okunabileceğini, metnin yazarla okuyucu arasında bir diyalektik bağıntı kurduğunu söyler.
  şiirin semiyotik bir birliğin, bir matrisin varyantı olduğunu söyleyerek, şiir bu matrisin metne dönüşmesidir der.bu dönüşme esnasında bir takım temsili işaret, im ler üretildiğini bunlardan birinin de şiirsel imler olduğunu belirtir. sonra da bu imlerin daha önce var olan bir söz öbeğine gönderme yaptıklarından bahsederek önceden var olan bu söz öbeklerine de hipogram diye adlandırır. aynı yerden devam eder ve bu hipogramlar bir klişe, bir alıntı ya da benzetmeler olabilir diye ekler.
  aslında onun gramersizlik dediği ve bir grameri diğeri ile değiştirmek, birinin yerine diğerinin kurallarını, normlarını koymak demek olan durumu bizim harf devrimine uygulamak,her ne kadar rifaterre bu durumun bir problem yaratmaz demesine rağmen gayet verimli bir çalışma olabilir gibi geliyor bana. her türlü metnin okuyucu ile yazar arasında diyalektik ilişki yarattığı düşünülürse, metinle girilen bahtin'ci bir kavramsallaştırmayla söylersek ben-öteki ilişkiselliğini de buna katarsak seyreyleyin vaveylayı...