the karate kid

• başrolünde genç yetenek[!] ralph macchio'nun daniel(san) ismiyle rol aldığı ve karateye yetenekli, hırslı bir gencin, bir çok filmin "usta"sımiyagi san (bkz: robert ito)' la sürekli öğrenmek paralelinde ilerleyen ilişkisini; herkese soğuk dawranan, etliye sütlüye karışmayan yalnız kişi miyagi'nin, daniel'i kendi oğlu ya da bonzai'si yerine koyması, daniel'in habire açtığı belalara ses çıkarmaması, ona süper hareketler öğretmesi, habire gündelik işler yaptırarak, teknik öğretmesi çerçevesinde anlatan film. daniel'in, müsabakalara katılıp nüfuzlu karate okulu öğrencilerini dövdükten sonra şampiyün olması, bayırdan bir kız sevmesi, lüks arabalarda bizi özendirerek gezmesi gibi hikayeler barındıran, karate dolu gençlik filmi.
  
  asıl oyuncuların bulunduğu 3. seri'den sonra, karate kid 30'a kadar ilerleyen film, o vakit genç nesile, karate ruhu aşılamış, dur ya mahallede beni döwenlere karşı karate'ye gidiim" gazı wermiştir. her bölümünde bir başka kıza vurulan daniel'in maceraları "yeni sevgili"yi kabullenmenin, vurdu kaçtı olmanın seciyesizliğini de genç bünyelere aşılarken, 1. macerasındaki kız herkeste hayranlık uyandırmıştır (bkz: elisabeth shue). yönetmenini merak ettiğim 2. bölüm, japonya'nın dip köylerinde geçen, görselliğin doruğa çıktığı, macera, kurgu, yönetim, ambians olarak en kaliteli bölümdür. sokaklarda satılan, çubuğu el içinde yuwarlandığında “dıbıdıbıdıbı” diye ses çıkaran alet de, bu bölümdeki "dawul hareketi"nin sembolü olarak hafızalarımıza kazınmış, türkiye pazarına girmiştir. yine birinci bölüme dönersek, sağ ayak gösterip sol ayak vurma tekniği de, yüzbinlerce kez, gençler tarafından denenmiş ve dayak yemelerine sebebiyet vermiş olsa da, halen kimi bünyeler tarafından uygulanmakta, daha kötüsü bugün bile espri(!) değeri taşıdığı düşünülerek amerikan filmlerinde, kata kuta hareketleri esnasında tatbik edilmektedir.
  
  way be. alien serisini yazmayı tercih ederdim... dur onu da yaziim.