heaven can wait

• tipik bir ernst lubitsch filmi değildir.komedisi az ve özellikle son bölümleri hüzünlü bir romatik filmdir. çağının ötesinde bir iştir.kendisini izlettirse de temposu biraz düşüktür.sıradan başlayıp devam eden film sonlara doğru anlam kazanır.
  
  sonlara doğru bir sahnede adamın çapkınlık peşinde koşmasını oğluna açıklamak için raftan rastgele bir kitap aldığı sahne vardır ki,o kadar hüzünlü bir sahne daha izlediğimi hatırlamıyorum.resmen içim burkuldu..izleyenler bilir o sahneyi.