sevr sendromu

• kuşatılma paranoyası olarak da bilinir.
  
  valla almanlar kendi sevrlerini yani versay antlaşmasını imzaladılar imzalamasına da sonrasında yaşadıklarını ve yaşattıklarını biliyoruz. kitlesel deliliğin en bariz örneğidir nazi almanyası.
  
  atatürk'ü sevin, sevmeyin. şu gerçekte buluşalım: o olmasa harbiden yarrağı yemiştik. sevr öyle böyle bir antlaşma değil. öyle böyle değil. açın bakın. versailles onun yanında zafer bildirgesi kalır. almanlar bu kadar delirdiyse biz hepten kopardık herhalde.
  
  türk toplumu derin yaraları olan, ağır travmalar yaşamış bir toplum. ermenilere yaşattıklarımızın on katını biz yaşadık. bilinmiyor çünkü konuşmak dahi istemiyoruz. yarımızın dedesi bir yerden göçmüş. neden, nasıl göçmüş anlatmaz. "viyana kapılarına dayandık... sonra atatürk geldi düşmanı yendi"den ibaret hikayemiz. bu iki fragman arasındaki üç yüz yılda olup bitenler kayıp.
  
  ne zaman yasını tutarız yaşadıklarımızın? ne zaman tanımaya başlarız kendimizi? o zaman affederiz etrafımızda dönüyor sandığımız şu dünyayı da, kendimizi de.
  
  o güne kadar türk'ün türk'ten başka dostu da yok düşmanı da.