iyi aile çocuğu

• nazik, kırılgan, küfrederken "afedersiniz" diye başlayan, espri - şaka falan yapmayan, görgülü, iyi aile terbiyesi almış, yaşamı sorgulamadan paşa paşa yaşayan, yirmili yaşların ilk yarısında mutlaka evlenen, aile ziyaretlerine giden, muhafazakar mı muhafazakar bir yaşam süren, seçkinci, evlenmeden asla ve kat'a cinsel ilişkiye girmeyen (bkz: evlenmeden olmaz), yaşamını "başkaları ne der" ilkesizliği çerçevesinde şekillendiren, annesinin pişirdiği yemekten başka yemek sevmeyen, gelenek ve göreneklerden asla şaşmayan, küçüklerini koruyup büyüklerini sayan, derslerine çalışıp asla kopya çekmemiş, çoğunlukla içki ve sigara kullanmayan, biçimci, dargörüşlü, içtenlik ve rahatlık yoksunu kişiler. (iyi aile çocuğu olmak için bunların hepsini yerine getiriyor olmak gerekmez; ne kadarının gerektiğini boynunuzun üzerindeki saksıya sorun.) edebiyattaki en iyi örneklerinden biri, gözlerimi kaparım vazifemi yaparım'daki vicdani yurdakuler'dir. bu tiplerle birlikte vakit geçirmek epeyi zordur. rahat olmayı başaramadıkları için, insana yaşamı zehir ederler.