8 entry daha
  • jeff buckley'nin son kıtanın ilk dizesine iliştiriverdiği "baby" kelimesi ile bir anda bir önceki sözlerin maternal kalıbından çıkarıp mükemmel bir aşk şarkısına dönüştürüverdiği bob dylan güzelliğidir.

    kişisel açıdan tuhaflığı ise bu şarkıyı ilk defa dinlemeden önce alakasız ve bağlamından kopuk bir şekilde birine "beni ne olursa olsun sadece ben olduğum için seven tek insan annem. anneler böyle ama biyolojik bir şey galiba, ne de olsa içinden çıkıyoruz belki de ondandır" demiş olmam. peşine kulaklığı takınca buckley başlayıverdi.
hesabın var mı? giriş yap