otostopta yalan söyleme ritueli

• polis arabasiyla bi yere gidiyorsaniz en usturuplu yalanlari söylemeniz icab eden durum.
  
  kaç sene öncesinde sayim memurlugu yapacagim günden önceki aksami findikzade’deki arkadasimin evinde geçirmis, ertesi sabah erkenden evden çikip sisli’nin yolunu tutmustum... afedersiniz sevgili okurlar ama abazan asik memo’nun deyisiyle yol mol degil bambaska biseyi tutmustum.
  
  e sayim var, in cin top oynuyor sokaklarda, otobüs falan da yok. ben de son çare karakolun tekine girdim, sayman kagidimi gösterdim ve sisli’ye nasil gidecegimi sordum. komiser^* sisli’ye gidecekmis, gel seni birakayim dedi.
  
  öncesinde türlü defalar harç protestosu eylemlerine katilmis, bazi grev yerlerine ögrenci ziyaretleri düzenlemis, bir kereligine de olsa otuziki saat gözaltinda kalmis, afili devrimci ayaklarinda bi genç olmam bi tarafa, o gün içime giydigim sweat-shirt de üstünde che guevara desenli ayrica.
  
  kolaysa yalan söyleme bakalim. artik yol boyunca ne kendine devrimci diyen ögrencilerin sorumsuzluklarini biraktim, ne salakliklarini, ne de polisime ne kadar güvendigim ve onlarin sayesinde okuluma güvenle girdigimi.
  
  adam beni birakirken arada bi ugra bi çayimi içersin diyip, “senin gibi çocuklarin yüzü suyu hürmetine ayakta duruyor bu memleket” diyerek hayir duasi bile etti yahu.
  
  ne kadar sahtekar hissetmistim kendimi o an... anlatamam.