2 entry daha
  • sisteme en uç durumda muhalif olundugunda bile, yine onun bir parçasi olundugunu düsündüren; sistem oldugu varsayilan seyle, en basit sandigimiz varsayimlarin iliskisini sorgulatan, paradoks gibi görünen; ama bir sekilde hep geçerli olan genelleme.

    öyle ki, bir dünya sisteminin içine doguyoruz ve mantik oyunlariyla onun bosluklarini yakalamaya çalisirken, zaten sistemin istedigi mantigi uyguladigimiz için bosluga düsen oluyoruz.

    belki de her sey koca bir tarihsel döngüden ibaret ve biz bir egrinin tamamlanmasini bekliyoruz. onun neresinde oldugumuzu bilmiyoruz, tahminler yürütebiliyoruz sadece el yordamiyla... tipki; insanlarin bir gün uyanip "hadi, bugün kapitalizme geçis yapalim" demedigi ve yine döngünün, sistem egrisinin neresinde yeraldiklarini tam olarak bil(e)medikleri gibi...

    sistem sanki sorgulamayi derinlestirdikçe disina itiveriyor muhaliflerini... tek yol varolmamak gibi görünüyor disa çikmak için de... belki de o kadar uzun ki kollari, paryalalarini da varolmamayi seçebilecek kadar dik kafali olabilenlerden yaratiyor. ve tüm bu yanilsamadan olasi tek çikis yolunu, en akla gelmedik yerde sakliyor...
21 entry daha
hesabın var mı? giriş yap