iyilik

• varlığı bir sorunsal olan ahlaki eylemin amacı olarak ifade edilen bir değer.$öyleki ortaçağ skolastik felsefesinde ele alınan temel problemlerden biri.
  
  bir $ey tanrı söylediği için mi iyidir,yoksa bir $ey iyi olduğu için mi tanrı o şeyi söyler?
  
  durum değerlendirmesinde, birinci ko$ulu ele alırsak: tanrını söylediği her $ey tartı$masız iyi,tartı$masız doğrudur.kullar da gönderilen emirleri uygulamakla yükümlüdür.
  tanrı buyurur:
  -yalan söylemeyin
  -harama el uzatmayın
  -kom$unuzun karısına yan gözle bakmayın
  -...
  -üç ya$ındaki kız çocuklarına tecavüz edin! (örnek bire bir ege üniversitesi felsefe bölümü kurucusu ahmet arslana ait.)
  böyle bir varsayımsal emre tepki gelir;denir ki tanrı böyle bir $ey söylemez.çünkü bu kötüdür ve tanrı kötünün yapılmasını istemez.böyle bir söyleme insanı götüren $üphesiz insandaki muhakeme gücü ya da ahlaki eylemde ki yönlendirici olan vicdandır.yani insan tanrı iradesi dı$ında iyi ve kötü arasında seçim yapmakta,neyin iyi olduğuna kendisi karar verebilmektedir.bu sonuç dinsel açıdan bir sorun yaratabilecek niteliktedir.
  
  ikinci ko$ula bakarsak,yani bir $eyin iyi olması ve tanrının bu $eyi kullarına buyurması ise ayrı bir sorundur.çünkü bu ko$ul da tanrıdan bağımsız bir iyinin varlığına, tanrıdan önce gelen bir $eyin varlığına bizi götürür.bu durum ise zaten ba$lı ba$ına bir soruna bizi ta$ır,tanrının varlığına...