buğdayın türküsü

• halkim ben, parmakla sayilmayan
  sesimde piril piril bir guc var
  karanlikta boy atmaya
  sessizligi asmaya yarayan
  
  olu, yigit, golge ve buz, ne varsa
  tohuma dururlar yeniden
  ve halk, topraga gomulu
  tohuma durur bir yerde
  bugday nasil filizini surer de
  cikarsa topragin ustune
  guzelim kirmizi elleriyle
  sessizligi burgu gibi deler de
  (bir siginak arayan ormanda)
  
  biz halkiz, yeniden dogariz olumlerde.
  
  not: parantez icindeki kisim yeni turku'nun sarkisinda yoktur.