maltese

• hastasi oldugum, deli gibi istedigim kopek cinsi. oyuncak gibi ve akilli.
  
  bu cinsle tanismam da tesaduf eseri oldu, parktan gecerken bir bankta oturan yasli ciftin iki yaninda iki tane bu haspalardan vardi. kopeklerden korkarim normalde, ama orda donup kaldim o anda. gecip gidemedim. cift bana deliymisim gibi bakarken cesaretimi toplayip, "kopeginizi sevebilir miyim?" dedim. kabul ettiler.
  
  oyuncak gibi resmen, once bakti suratima "kim elliyor beni ya" diye, sonra kafasini gururlu bir sekilde ileriye dikti ve on dakika boyu onu sevmeme izin verdi, kipirdamadan, sabirla bekledi. tek bir havlama bile olmaz mi? hic yalamaya kalkmaz mi? kalkmadi iste.
  
  onu severken sahipleriyle de sohbet ettim, tam ev ve insan hayvaniymis, cok mutlular maltese'lerinden. kopeklerden korktuguma inanmadilar, ama eger kopek istersem bu cins almami tavsiye ettiler. tek sorun, diger kopekleri sevmemeleriymis. inanmadim, elimin altindaki bu pamuk topunun diger kopeklere karsi agresif olabilme ihtimaline.
  
  sonra parka rottweiler'iyla bir kiz geldi, onumuzden sakince gectiler, ama o anda elimin altindaki oyuncak bir anda delirdi, rottweiler'a deli gibi havlamaya ona saldirmaya kalkmaya basladi. o sesin bu oyuncaktan ciktigina inanamadim. isin komigi, kendisine havlayan oyuncaktan 3 kat buyuk rottweiler "deli misin kardesim, git isine bak, aksam aksam is acma basima" gibi bakiyordu, kizin cekistirmesi ve oyuncagin sahiplerinin maltese'lerini sakinlestirmek icin cenelerini avuclarinin icine almasiyla olay buyumedi.
  
  cifte tesekkur edip, guzellige de veda edip yoluma devam ettim, elimde ipeksi kurkun verdigi hisle beraber.
  
  o gun bugundur asigim iste. kopeklerden de korkum o anda orada gecti. saldirgan ve sahipsiz ya da egitimsiz kopeklerden hala korkuyorum tabi, ama her gordugum kopekten korkmuyorum artik. hatta o gunden sonra sahipli ve egitimli bazi buyuk cins kopekleri, sevecen yetistirilmis bir pitbull dahil, sevmeye, onlarla oynamaya basladim.
  
  maltese bence mukemmel bir kopek, oyuncak, arkadas, can yoldasi. ama sokaklarda yasayamazlar, hayatta kalamazlar. o yuzden maltese'inizin omrunun sonuna kadar evinizde ona bakacak, onunla ilgilenecekseniz alin, heves olarak alip sokaga atmayin, gunaha girmeyin, delirtmeyin adami.
  
  yillar sonra gelen edit: yazmamisim ya da aklim ermemis bu entriyi yazarken, gec olsun guc olmasin simdi yazayim: satin almayin sahiplenin. sokaklar birilerinin heves edip parayla aldigi ve cani sikilip sokaga biraktigi cins kopeklerle dolu. lutfen sokaktan ya da barinaklardan sahiplenin. bir de kopeklerinizi kendi basina gezsin diye sokaklara salmayin, her zaman evin yolunu bulamiyorlar cunku. bir de birileri bu sokakta gezen kopegi alip sahiplenince "aman da kopegimi caldilar" diye aglamayin, polise falan gidip iyi niyetli insanlarin basini yemeyin. sokakta sahipsiz minik kopekler bulunca "basimiz derde girerse, ya sahibi gerizekali gezip eve donsun diye saldiysa" diye paranoyadan birsey yapamiyoruz, sonra baslarina ne geliyor o gariplerin bilemiyoruz ama vicdanimiz sizliyor gunlerce o kopege ne oldu diye.