sapkınlık

• sapkınlık, uymacılığın ya da uyumun zıt anlamlısıdır.
  grubun belirlenmiş davranış kalıpları olan normlardan ayrılan davranış veya görünüm şekilleridir. grubun veya toplumun beklentilerinin standartlarını çiğnemektir.dolayısıyla sapkın olan ve olmayan bütün davranışlar sapkın olanın ve uygun (uyumlu) olanın belirlendiği bir toplumsal inşaya dayanırlar. doğuştan gelmez, toplumsal etkileşim sırasında öğrenilen bir davranıştır. dolayısıyla hiçbir davranış tek başına sapkın olarak adlandırılamaz, sadece belli bazı normlarla ilişkisi açısından sapkın olabilir. her zaman olumsuz bir anlama sahip ya da suç niteliği taşıyor olmayabilir. zamana, içinde yaşanılan topluma, toplumun kültürüne göre değişir.
  sosyal kontrol aracılığıyla kontrole dilmeye çalışılır ki bunun da çeşitli yollar vardır; a1)informal (ahlaki değerler, normlar veya gelenekler) a2) formal (toplumun kuralları ve düzenlemeleri -yasalar gibi-) b1)olumsuz(cezalandırma -hapis gibi-) b2)olumlu (ödüller; iltifat veya ödül alma, takdir edilme gibi) bu çeşitlerin (a ve b)çeştli kombinasyonlarıyla sapkınlık önlenmeye çalışılır.
  
  sapkınlığa yönelik teorik perspektifler ise çok kısaca şöyle özetlenebilir:
  
  1)işlevselcilik: sapkınlığın ve uyumun işlevinin ne olduğunu sorgular, uyum göstermek için bu kadar baskı olduğğu halde sapkınlığın neden varlığını sürdürdüğünü açıklamaya çalışır.birleştirici güç, toplumsal sabitlilik, emniyet sübabı kavramlarını kullanır. toplumsal kontrol mekanizmaları üzerinde durur. neyin sapkın olduğunun değişebileceğini, ama bütün toplumlarda sapkın kabul edilen davranışların olacağını söyler.
  
  2) çatışmacı teori : bu da sapkınların değil, sapkınlığın teorisidir. sapkınlığı toplumsal eşitsizliklere ve iktidar olgusuna bağlar; toplumsal kontrol aracıları ve güçlü grupların kitlelere neyin sapkın olduğuna dair kendi açıklamalarını empoze edebileceklerini söyler.yapısal koşulların sapkın davranışı nasıl yarattığı üzerinde odaklanır. kimin ya da neyin sapkın olarak kabul edildiğinin toplumda gücü elinde bulunduran insanların hangi kategoride olduklarına bağlı olduğunu ve kriminal adaletin ve sosyal refah sistemlernin politik aracılar olarak işlediğini söyler. kriminal adalet sisteminin güçlü olanlara hizmet ettiğini savunur.