evanescence

• hiçbirşeye değişmeyeceğim ergenlik anılarımın fon müziği grubudur. iki gündür kulağımda liseli gibi dinliyorum ve hiçbir şarkının sözlerini de unutmamışım işyerinde şarkılara eşlik ederken okuduklarıma konsantre olamadım.
  
  evimizde tek yabancı klip gösteren kanal ege tv'de bir programdı. ortaokul sonu lise başı gibi orda bir klip izlemiştim siyah saçlı güzelce bir kız pencereleri tırmanıyor, şarkı çok güzel of aradığım tarz, aradığım ses rengi. şarkının ismini de kaçırdım, evde internetin olmadığı günler de olduğu için gittim internet kafede arıyorum klibi google'a tarif etmeye çalışarak. neyseki buldum grubu da telaffuz edemiyorum ivenesens, evanesıns bişeyler. gel zaman git zaman internet kafelerden öğreniyorum üç beş şarkılarını, o ara da ilk aldığım yabancı albüm linkin park'tan meteora. ergenliğimin doruklarındayım anlayacağınız. lisede öğle arası esnasında eşyalarımı dolaba yerleştirirken mırıldanıyorum öylesine ve kerem diye bir arkadaşım duyuyor beni. o da yeni davula merak sarmış, gaz çağlarında. diyor ki kızım sesin aynı amy lee, benziyo yani dinliyo musun öyle şeyler? ben de diyorum ki yani bi o bi linkin park çok da fazla bişeyler dinlemiyorum. ardından ergenlik eğitimime start veriyor kerem. önce gidip babama "cd player" aldırıyorum, sonra kerem'le izmirden evanescence cd'si alıyoruz, tabi ki alsancaktan (anlayanlar anladı). sonra geliyor korn'lar, ın flames'ler, nightwish'ler, soad'lar, epica'lar ,static x'ler, papa roach'lar, slipknot'lar, metallica'lar daha neler neler. odamdan gelen seslere babam annem ne dinliyo bu kız yav diyor arada ama babam içten içe my immortal şarkısını pek seviyor, sesiniz çok benziyor bu kadınla diyor sürekli, canım babam. evde yalnızken açıyorum cd'yi son ses, konser veriyorum , amy lee hareketleri yapıyorum kendi kendime, onun gibi detone oluyorum zaman zaman. blue jean dergisi alıyorum, çıkartmalarını, posterlerini ayırıyorum. ben moody gruptan ayrılıyor, kahroluyorum. mutlu mutsuz tüm buhranlı ergenlik anlarımda cd çalarım ve ivanesens cd'im hep başucumda. lisede grup tişörtleri ve bol kapriler giyen metalci kız oluyorum birden (metalci dediysek lisedeyiz o zaman, kimse alınmasın). müziği ve sesimi evanescence sayesinde keşfediyorum. gel zaman git zaman yıllar sonra pöehh ergen grupları ya oluyorlar birden.
  
  ama açıp dinleyince uzun aradan sonra resmen eski dostumu görür gibi oldum, ergen grubu diyoruz ama kötü de grup değiller. otuza merdiven dayarken ya saçımın şurasını bir tutam maviye boyayayım bakalım ne olucak dedirtmişse ve şu entry'yi yazdırmışsa bu grup bana akşam akşam, kesinlikle başarılı ve buram buram 2000'ler kokan bir gruptur.
  not: ekşi itiraf gibi oldu biraz idare edin.