hovarda alemi

• süreyyya evren'den üzerine bir yazı, http://www.gazeteduvar.com.tr/…avdirdan-selami-var/
  
  "göster ama verme" ilkesi üzerine şu değerlendirme çok ilginç geldi bana;
  
  "konsomatrislerin, yazarla mülakatlarında, “göster ama verme” ilkesini annelerinden öğrendiklerini ama –profesyonel kariyerlerinde bir gecikmeye yol açacak şekilde neredeyse– geç değerini kavradıklarını belirtmeleri de “kız arkadaş deneyimi”nin değiştokuşta kullanılmasının kuşaklar ötesi ve toplumsal katmanlara yayılan niteliğine dair bir ipucu gibi. burada, bir “vermeme” tavrı başka bir deneyimin sürekli verilmesini, hiç aksamamasını garanti altına almanın yegâne formulü olarak anlatılıyor. bir “verilirse”, alan da veren de mutsuz olacaktır; alanın da verenin de memnun olduğu denklem anne nasihatinin de işaret ettiği “vermeme” formülü olarak çizilir.
  
  konsomatrislerin “vermemeye” dayanması esas şartı olan kurlaşma sırasında duygusal/cinsel çekim hissetmeleri ve gerçekten “vermeye” meyletmeleri halinde kendi kendilerini durdurmak için uyguladıkları sembolik önlemler de gene aynı mülakatlarda gündeme geliyor. konsomatrisler, bu tip, içlerinden işlerini engelleyebilecek bir arzunun yükseldiği durumlarda, bakışlarını ortamdan bir tür solucan deliğiyle başka bir evrene geçirmeye yarayacak bir negatif-toteme yöneltiyorlar; iyi bir ilişki ama kötü bir ayrılma yaşadığı geçmişteki bir adamın vakti zamanında hediye etmiş olduğu bir yüzüğe bakışlarını çeviren konsomatris gerçek bir ilişkinin beraberinde ne gibi bagajlarla geleceğini anımsıyor sözgelimi, kendi kendisini bu kaygan zeminden çekecek kudreti sembolden buluyor ve rollerin çok daha belli olduğu, beklenmedik bagajların içerilmediği, büyük yıkımların da haliyle sözkonusu olmadığı güvenli profesyonel kurlaşma zeminine geri dönüyor. bir diğeri, kolundaki façalara bakarak kendine gelmeye, gerçek bir ilişkinin her zaman gerçek haz kadar gerçek acı da taşıyabilecek risklerle dolu bir yer olduğunu akılda tutmaya çalışıyor."