ölmüş birini özlemek

• içinden çıkılmaz bir duygudur. herhangi bir anda bazen^* tanıdık bir koku aklınıza düşürüverir onu. önce tebessüm edip iç çekersiniz sonra tuzlu gözyaşlarının tadı eşliğinde burnunuz sızlamaya başlar. gözlerinizin önünden arı uçuşu hızında onunla yaşadığınız anlar geçer ve telefon edip hiç olmazsa sesini duyma isteği dayanılmaz olur. hatta bazen eliniz telefona gider ve bir anda telefonun öbür ucunda onun sesini bir daha hiçbir zaman duyamayacağınızı bir kez daha hatırlarsınız.
  
  işte o an yaşama sizi sıkı sıkı bağlayan ipleriniz gözyaşlarınız eşliğinde kopar hem güler hem ağlarsınız.