henry iv

• shakespeare'in en önemli tarihsel oyunları arasındadır. nitekim shakespeare bir tarihçi olmadığı için olsa gerek, oyunu daha sürükleyici kılmak için bir takım tornistanlar çevirmiştir. karakterlerin yaşlarıyla oynamıştır, savaşların tarihleri bayağı bir değişmiştir.
  
  ama bu oyuna rönensans eşiğindeki ingiltere'yi anlatmak adına bir çok misyon yüklenmiştir o ayrı... ortaçağ kral tipi ve machiavelli'nin modern prens profili, politik oyunlar son derece güzel ve anlaşılır bir şekilde betimlenir, karakterize edilir. tipik hedonist bir karakter olan sir john falstaff en başarılı ve kilit tiplerdendir, oyunu izlenir, okunur kılar.
  
  oyunun diğer önemli kişileri hotspur, worcester, northhumberlend gibi bir takım soylulardır. henry'nin hayta gibi gözüken modern prens oğlu hal bu adamların hakkından gelecektir, onların daha haberi yoktur... henry'nin onlara söz verdiği toprakları bir onur, şan meselesi olarak görürler ve henry'nin sözünü tutmayan, adi bir kral olduğunu söyleyerek ayaklanma çıkarırlar, harp etmek isterler, bunun için de şeytani, asi owen glendower ile işbirliği yaparlar. onur, şeref bu oyunda kilit kelimedir. çünkü ortaçağ zihniyetine sahip bu soylular için verilen sözün tutulması, hem de her ne olursa olsun tutulması gerekir. oysa henry'nin bir bildiği vardır, yarı ortaçağ yarı modern politika söylemlerindedir o. değişik bir karakterdir bu bakımdan. kendi modern prensine son derece keskin bir ortaçağ zihniyetiyle yaklaşırken, onu sürekli eleştirip, onur'dan bahsederken, worcester'a falan da ne onuru, önemli olan başka şeyler var, sus, otur yerine, ben kralım, aklını alırım şeklinde yaklaşması ilginçtir.