hayata dair gülümseten detaylar

• 21 ekim 2015 telefon çalıyor;
  
  +baban hastaneye kaldırıldı, bir tek senin haberin var.
  -hangi hastane?
  +bilmiyoruz.
  
  not: hastalığın ayrıntılarını (bkz: beyin tümörü) başlığında sürekli güncel olarak yazıyorum. henüz yayınlayacak gücü kendimde bulamıyorum o yüzden sürekli güncelliyorum. rabbim kimseyi bu hastalıkla imtihan etmesin, tüm hastalara şifa versin.
  
  şu anda evde bakım hizmeti alınıyor ve genelde anneme sarıyor. gençliğinde insan nasıl davranışlara sahipse yaşlılığında ve hastalığında da o davranışları sergiliyor. gençken yapılanların önemi daha iyi anlaşılıyor. neyse konumuza dönelim;
  
  babam yemek ve su tüketemiyor, mama, serum ile beslenmesi sağlanıyor. arada zorla su içirmeye çalışıyoruz, günde küçük bir kuş bile daha fazla su tüketiyordur. son günlerde anneme o kadar laf söylüyor fakat sadece annemden su içiyor. anneme git diyor annem uzaklaşınca gözleriyle takip etmeye çalışıyor. bizler bir şey yapmaya çalıştığımızda siz anlamazsınız diyor annem gelince sesini çıkarmıyor.
  
  biliyoruz baba çok seviyorsun. bu davranışları isteyerek sergilemediğini biliyoruz, tek bildiğimiz annemi ilk günkü gibi deliler gibi seviyorsun. uzun zaman sonra bizim yüzümüzü güldürdün ve sende güldün şükürler olsun. hasta yatağında bile bunları görmek insana güç veriyor.
  
  yok be erkek adam ağlar mı hiç? babam hasta, biraz gözlerim doldu o kadar.