the long dark

• dımdızlak başladığım oyunda 79 gün sağ kalmışım, öyle kıyafetler toplayıp dikmişim ki italyan moda kreasyonu çıkarabilirim, -27 derecede bile 5 derece hissediyorum üşümüyorum, tüfek dolu, yemek envai çeşit, bütün bölgeleri gezip desolation point'e geldim, her yeri kolaçan ettim, 3-4 kurt indirdim yani survivor'ın kelime anlamıyım. 200 metre kadar ileride ayıyı gördüm, normalde gölgesini görsem kaçarım ama insanoğlu işte başarı götünü kaldırıyor ben buna dalarım dedim. aramızda 50 metre kala elimde awp varmışcasına (ulan ikinci dünya savaşı'ndan kalma kurma kollu kıçı kırık rifle işte, ne zorluyosun) sıktım ayıya, ıskaladı, ayı da ayağa kalktı ''noluyö lan'' deyip, yardırdı bana doğru. üç el mermi sıktım, ikisi vurdu biri ıska. ayı ölmedi, geldi yaladı beni, bir okşadı, bir tokatladı sonra parçaladı. öldüm mü, survivorum ölür müyüm. bastım medical ne varsa, ayı 10 m ilerde sendeliyor, tek kurşunda öldü. aldım ciğerini, postunu, ama hala şokta vücut. yakında ev de yok, yemek yedim, su içtim, kurdum ateşi tam oturuyordum bir hırıltı duydum. arkamı döndüğümde ayıyla güreşimizi kuytu bir yerden izleyen çakal görünümlü hırto bir kurtla göz göze geldim, tüfeği alana kadar ısırdı. öldüm mü, öldüm aq. sen o kadar badire atlat, köpek ısırsın öl.
  
  çok gerçekçi bir oyun, göt kalkıklığının başarısızlığa sebep olacağını ispatladı bana. ayının ciğerini de o göt kurt yiyecek ya, ona yanıyorum.