özkan mert

• ben orta iki’ de kaleciydim
  
  1.
  ben oturmuş ne yapıyorum burada?
  gidip bahçemde loeparlarla oynasam daha iyi.
  ya da tayland’ta bar açsam; en fiyakalı
  akdeniz mavileri satsam.
  dudaklarındaki leylak buğusu’ nu
  çek kenara
  geçeyim sevgilim.
  
  2.
  gömleğimi kırmızı bir okyanusa döküp
  sürgülenmem bangkok’a
  suçlu olduğumu göstermez tenimin:
  tenin bilinci yoktur
  savrulur
  
  3.
  yırtık haritalara bir güvercin yuvası gibi
  işaretledim gizli aşklarımı: kimse görmüyor.
  insanlar neyi görüyor zaten?
  bu sabah gökyüzünün adı ne?
  bir lavanta tomurcuğunun açarken
  söylediği ilk sözcük nerede duyulur?
  siz ner’desiniz?
  
  4.
  ben hangi atlarla koşturduysam
  saçlarım bulutlara çarptı. ah!!! o gökyüzünün
  altında görüldüm hep.
  ne çok görüldüm!
  dudaklarımdaki
  tuzlu ve limonlu tekila parıltılarından tanıdılar beni.
  tanısınlaaar !!! ne çıkar?
  gene de kimsenin bilmediği bir şey var;
  ben orta iki’de kaleciydim.
  şubat aylarında da tayland’ a kaçıp
  budist oluyorum:tüm canlılarla
  nasıl kardeş olunur
  onu öğreniyorum
  
  5.
  belki de bahriyeliyim ben
  kravatını bağlamasını bile bilmeyen ve
  en toy akşamlarda
  yüzü akdeniz mavisinden geçilmeyen.
  herkes soruyor bana;
  hey bahriyeli! bahriyeli! nasıl ödeyeceksin
  ödünç aldığın tüm hüzünleri?
  -ödeyemezsem, defterimin
  kenar süslerine konmuş
  kuşları veririm size.
  
  6.
  en güzel turgut uyar kullandı
  terzi sözcüğünü aramızda.
  nehir yataklarının adresini de
  en iyi ben bilirim. ilk okulda da
  çok güzel soru sorardım:
  - kuşlarla, köylüler neden kardeştir?
  (değil midir yoksa?)
  - çükünü kaşısan
  devlet yakanı bırakmaz: neden?
  (bu soruyu saymayın
  herkes yanıtını biliyor)
  - her kasaba
  kasası imge dolu bir kamyon mudur?
  (değilse, neden değildir?)
  herkes bir şeyi bildiğini sanır
  neyi bilmediğini bilmez.
  
  7.
  ner’deeen nereye geldik
  nereye gidiyoruz.
  bu gökyüzünün altında
  yeni olan ne?
  peki! melekler de mi yok, be kardeşim !!!
  
  8.
  en iyisi ben gidip bahçemde leoparlarla oynayayım.
  sevgilim mutfakta çırılçıplak
  bana nefis pilav yapıyor.
  ona bile söylemedim:
  ben orta iki’de kaleciydim
  bu yüzden hep rüzgarlı kaldı kalbim
  zaten ben artık
  kalbime inanmıyorum
  
  özkan mert
  
  iç. "gelincikya", hayâl yay., 2007