zoi

• 92 senesinde sudan cikmis balik misali yeni okulumda ortalarda dolanirken rastlayip yakasina yapistigim , bir daha da ne kadar silkelense de o yakayi birakmadigim dost. birlikte ilk konser deneyimlerimiz , pizza hut tuvaletlerinde soyunuslarimiz , havaalani tuvaletlerinde konser yaralarimizi acip bak bende bu var sende su var karsilastirmalari yapisimiz , arkadas evi tuvaletlerinde kusmakta olan arkadaslari sirtlanip yataga tasimalarimiz( yani herhalde oyle birakmamis , tasimisizdir)... olayin tuvalet boyutunu asarsak pek cok sirrimin bekcisidir bu insan.tutmayi reddettigi sirlar da mevcuttur elbetteki...soyle ki platonik askima gidip de bak kardes su sirius senin icin yanip yiklimakta , ne dersin ha? muhabbeti yapip beni utanc firtinalariyla basbasa birakmistir , ah unutamam.
  evlere senlik de bir ailesi vardir zoi kisisinin.vucudu dovme katalogu olan bir teyze ,, capkin mi capkin bir dede , ptt ye dava acan bir anne , anlatmaya kelimelerin yetersiz kalacagi bir baba...
  ufak tefek de bir bayandir , o cussesinden beklenmeyecek aktivitelere girisir.(bkz: odasinin tavanini gokyuzu seklinde boyamak)
  tesaduf insanidir ayrica..pek cok cikalim , edelim, dolanalim serzenislerimi yorgunum , moralim yok , kardes bakmam lazim seklinde reddedip sonra utanmadan yolda , sinemada, kirtasiye de falan karsima cikar , karsima cikmakla kalmaz , orada oldugumu gormeden bir de ustume cikar ... ya su zoi yi arayim , muhabbet edeyim der ahizeyi kaldiririm, cevir sesi gelmez..alla alla nasil ki diye ahizeye garip garip bakarken ahizenin icinden zoi nin sesi gelir: aloo??
  benim icin onemi buyuk , yeri doldurulamaz , dert ortagidir , converse sever , bankaci bayan arkasimiz zoi... iste boyle..