thomas brezina

• çocukluğumun kahramanı. yazdığı tüm kitaplara sahip olduğum, aynı zamanda televizyon programlarını takip ettiğim adam.
  
  bizim ortaokulda (bkz: gazi mustafa kemal paşa etüd ve beslenme ilköğretim okulu) salak bi çocuk vardı ufuk diye, ben bu adamın kitaplarından birini (bende iki tane olduğu için) kütüphaneye vermiştim. bu çocuk bu kitapı defalarca falan okudu hatta sonra işte kompozisyonlarda hep benim favori yazarım, en sevdiğim falan dedi. kitap okumayı sevdirmek başka, ibnelik başka değil mi? ben de bu piçi hep okuma gününe bu herifin farklı kitaplarını getirerek, ve onun ödünç alma taleplerini reddederek gıcık ederdim.
  
  sonra bir gün aklıma daha iyi bir fikir geldi, edebiyat öğretmenimize konuyu açtım, benim kitap vermeyi vs. sevmediğimi, bu piçin kitapları okumak istediğini vs. anlattım, sonra da dedim ki, arzu ederseniz baştan başlayarak kitapları fotokopi ettirip sınıfa verelim, herkes okusun. şadan selvi adındaki muhteşem edebiyat öğretmeni bu fikre sıcak bakıp kabul etti ve böylece ben kimseye kitap vermeden kitapların okunmasını sağladım.
  
  bunu niye mi anlattım? salağım işte, ondan.