song of susannah

• vicdanim wolves of the calla'da ya$adigim burukluk ve azbucuk hayal kirikligini (bkz: #4176014) anlayamamakta ve bir yanli$lik oldugu konusunda ters aciyla kalbimi buzmekte hala diretirken okuyup kelimenin tam manasiyla "kusursuz" buldugum "yolun sonundaki acikliga varmadan onceki son donu$".
  
  ba$indaki kisa bir geci$ bolumunu saymazsak tamamina yakini bizim dunyamizda gecmekte. fakat kitabin icerigi hakkinda daha ba$ka bir $ey soylemeyecegim, hatta okuyacak olanlar kitaba ba$lamadan once gozlerini kapatarak son 10 sayfayi arka kapaga bantlarlarsa cok yerinde olur, yanli$likla gormeleri kotu olabilir, dinlensin bu tavsiyem.
  
  steve (ben ona hep boyle derim, o da bana r.f. der), 10 kusur yildir okudugum, hakkinda ne bok bulursam ustune atladigim, evindeki beyzbol kartlarinin sayisini bile bildigim insan midir bilemedim ben bunu okurken. (bkz: todash)
  
  kitap her yonuyle dark tower'in en "olmu$" cildi, $imdiye kadarki 6'nin icinde (save "the gunslinger"). ustelik kafalari butunuyle allak bullak eden, benim sagda solda gordugum butun olasi senaryo yorumlarinin kokune kibrit suyu doken, e$ine hic rastlamadigim bir kismi var ki icinde; sanirim bu stephen king'in sadece kendisinin degil, ayni zamanda "uslubun" ve "yazarligin" da $ahikasina yukseldiginin "elle tutulur" bir ispati.
  
  cr^* ve yazar icin gercek bir tutku olmu$ bir kacikligin, zapti zor ta$kinliginin son raddesi.
  
  kitabin en sonundaki biti$ cumlesi bile ne soyleyecegini tahmin etmemize ragmen, onceki ciltlerden daha farkli aciyla kaldiriyor tuylerimizi yukari.
  
  (bkz: masterpiece)