ktesifon

• binbir gece masalları'na ev sahipliği yapmış antik şehirdir. kaderi dicle nehriyle sınırlandırılmıştır. kisra sarayı günümüzde ayakta kalan tek eseridir. nedeni müslümanlardır. ctesiphon ömer'in halifeliği sırasında saad bin ebi vakkas komutası altındaki arap ordusunca 637 yılında fethedilir. şehir düşer düşmez klasik gövde gösterisi gerçekleştirilir ve kisra sarayı'nın kral odasında namaz kılınır. şehir talan edilir, 700 lü yıllarda da bağdat'ın yükselişiyle artık güzelim yer hayalet kasabaya döner. halife mansur'un bağdatı bu şehirden söktüğü devasa taşlarla inşa ettiği söylenir. hatta halifemiz hızını alamaz kisra sarayının harika tuğlalarını da tek tek sökerek aynı malzemeyle kendi sarayını inşa etmeyi planlar. fakat dünyanın en büyük tuğla tavanına sahip olan yapıya gücü yetmez, sarayı sıfırdan yapmanın daha kolay olduğunu anlayınca yıkımı durdurur.
  
  amin maalouf ışık bahçeleri isimli kitabında bahseder bu güzide şehirden:
  
  --- spoiler ---
  mani'nin öyküsü, hıristiyanlık çağının şafağında, isa'nın ölümünden iki yüz yıl sonra başlar. dicle kıyılarında hâlâ bir sürü tanrı vardır. kimileri, tufandan ve ilk yazılardan kalmış, kimileri de fatihler ya da tacirlerle
  gelmiştir. ktesiphon'da, tek bir puta tapan pek az mümin vardır, her bir tapınağın kutlama şenliğini dolaşıp
  dururlar. bir seferinde paylarını almak üzere mithra'nını kurban edilmesine yetişirler, dinlenme saatinde ıshtar'ın bahçesinde gölgelik bir köşe kaparlar ve gün bitiminde kervanların gelişlerini görmek için ınnina tapınağı'nın çevresinde dönerler. yolcular geceleri büyük tanrıça'nın yanına sığınırlar. rahipler onları karşılayıp, kutsanmış su verirler, sonra da velinimetlerinin heykeli önünde eğilmelerini isterler. uzaktan gelenler, ınnina'ya kendi bildikleri gibi seslenebilirler, grekler ona afrodit derler bazen, persler anahita, mısırlılar ısis, romalılar venüs, araplar da allat diye seslenirler. o, her birinin sütannesidir, süt veren memesi, ebedi ırmağın suladığı kızıl toprak kokar.
  --- spoiler ---