roberto cacciapaglia

• mütevazi ve romantik bir sanatçı.
  
  şarkılarının hikayelerine bayıldım.
  
  ilk eser antartika'ydı. antartika'ya keşfe giden bir grup için bestelemiş. -80'de (eksi seksen) 6 ay karanlıkta çalışmış bu grup düşünün. bence çok bombastik.
  
  ikinci eser: ışıklı yol. beyaz geceler'de yapılmış bir beste. orada bir masal koleksiyoncusu ile tanışmış. nasıl güzel düşünsene bir masal koleksiyoncusu ile tanışıyorsun. muhteşem :) bu adam beyaz geceler ile ilgili bir hikaye anlatmış. en vurucu noktası şöyleydi: beyaz geceler esnasında gün batımı ve doğusu öpüşürlermiş. gece olduğunu düşündüğün an aslında gün doğuyor. en karanlık olduğunu düşündüğün anın sonunda ışık, aydınlık sarıyor her yeri. iç rahatlatıcı durum, biten şeyler adına, diyerek anlattı.
  
  3. eser: endülüs time sonsuz zaman gibi kalmış aklımda.
  
  4. son eser: genç konservatuvar öğrencisiyken bir arkadaşı o gün yapılacak konferansa gelebilir miyim diye sormuş. arkadaşı çok etkilenmiş. hocası ile tanışmak istemiş. o da konferans sonunda hocası ile tanıştırmış arkadaşını.
  hocasına arkadaşı:
  "söylemediğiniz şeyler için teşekkür ederim" demiş.
  hocası da onlara:
  - o kadar çok şey var ki söylenmeyecek, demiş.
  
  son beste de söylenemeyenler içindi.
  
  ps: keşke salon dolu olsaydı. izleyici o kadar azdı ki çok üzüldüm.